บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 4 หน้า 12
“ทำไมต้องเป็นที่ปราสาทขนหัวลุกนั่นด้วยล่ะครับอาจารย์” ประกิตรู้สึกขยาด
“รัตนาวดีอาจจะย้อนกลับไปที่ที่เคยไปมาแล้วก็ได้”
“แล้วหนูกับเจิดนภาล่ะคะ ?” พิมพ์พรเอ่ยถาม
“พวกผู้หญิงให้รออยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด”
พิมพ์พรหน้าม่อยที่ไม่ได้ออกไปตามหาพร้อมกับทศพล
“ตกลงตามนี้ครับอาจารย์ แยกกันออกตามหาก็ดีเหมือนกันจะได้ไวขึ้น” ทศพลรับคำ
อาจารย์ทัศนับกำชับ “ไม่ว่าจะเจอเบาะแสของรัตนาวดีหรือไม่ก็ตาม ผมขอให้ทุกคนกลับมารวมตัวกันที่นี่ก่อนพลบค่ำ”
ทศพลกับพรรคพวกรับคำอาจารย์ทัศนัย แล้วแยกย้ายกันออกตามหา
ทศพล วันชนะ และประกิตกำลังจะออกไปตามหารัตนาวดีสวนกับคำแก้วที่กลับมาจากหาของป่า ทศพลบอกกับคำแก้ว “รัตนาวดีเพื่อนผมหายตัวไป”
“ฉันรู้แล้ว แม่เล่าให้ฟังเมื่อเช้า” คำแก้วตอบห้วนๆ
“คนหายทั้งคน แต่กำนันแย้มกลับเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พึ่งพาอะไรไม่ได้สักอย่าง”
“ไม่มีใครอยากเอาตัวเองไปเสี่ยงกับสิ่งเร้นลับ”
“คุณไม่คิดบ้างหรือไงว่ามันอาจจะเป็นฝีมือของคนในหมู่บ้านที่ลักพาตัวรัตนาวดีไปก็ได้”
“คนดอนไม้ป่าจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร”
“เรียกค่าไถ่ หรือไม่ก็....ทำอนาจาร”
“ฮึ ! คนที่นี่ไม่ได้มีจิตใจหยาบช้าเหมือนคนกรุงเทพหรอกนะ” คำแก้วหันหลังจะเดินหนี
“คุณจะพูดดีๆ กับผมบ้างไม่ได้หรือไง คำแก้ว?”
“แล้วทำไมฉันต้องพูดดีๆ กับคุณด้วย” คำแก้วเดินหลุดไปอย่างไม่แยแส
ทศพลได้แต่ถอนใจ วันชนะกับประกิตเข้ามาตบบ่าเพื่อน เห็นใจที่สาวไม่เล่นด้วย
ที่บ้านหมออ่วม หมออ่วมนั่งหลับตานั่งทางใน นับลูกประคำ ทำปากขมุบขมิบอยู่ สักพักก็ลืมตาขึ้น “นาคาอาละวาดบนฟ้า นาคีอาละวาดบนดิน... คราใดที่เกิดสุริยคราส พญานาคราชกลืนดวงตะวัน เจ้าแม่นาคีจะออกเข่นฆ่าผู้คน”
“อีกตั้ง 3 วันกว่าจะเกิดสุริยคราส ทำไมเจ้าแม่ถึงได้ออกอาละวาดแล้วล่ะ” กำนันแย้มเอ่ยถาม
“ข้าเคยบอกแล้วไงว่าไอ้พวกคนเมืองต่างถิ่นจะเข้ามาเสริมฤทธิ์เสริมเดชให้กับเจ้าแม่นาคี และนำความหายนะมาสู่หมู่บ้านเรา”
เลื่องฟ้อง “ฉันกับพ่อพยายามทุกวิถีทางแล้ว แต่ไล่ยังไง พวกมันก็ไม่ยอมไป”