บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 16
“ถ้าอาจารย์ทัศนัยยังอยู่ ก็คงกลับมาหาพวกเราแล้ว ฉันว่าทำใจเถอะว่ะ” วันชนะเอ่ยปลงๆ
“ไม่ว่าอาจารย์จะอยู่ที่ไหน ขอให้รับรู้ พวกเราจะสืบทอดเจตนารมณ์ของอาจารย์จนกว่าภารกิจไขปริศนามรุกขนครจะสำเร็จลุล่วง” ทศพลตั้งปณิธานแน่วแน่ เดินหน้าศึกษาเมืองโบราณมรุกขนครต่อไป
ที่แคร่หน้ากระต๊อบทศพล ทศพลยื่นห่อผ้าหงอนนาคีให้สุภัทร
“อะไร?” สุภัทรรับห่อผ้ามา
“ของที่อาจารย์ทัศนัยฝากผมให้ช่วยเก็บรักษาเอาไว้น่ะครับ”
สุภัทรคลี่เปิดผ้าออกดู พอเห็นหงอนนาคีที่อยู่ภายในก็ตะลึง สุภัทรตื่นเต้น “ไม่ใช่หิน แต่คล้ายหิน ฉันไม่เคยเนื้อสารที่แปลกแบบนี้มาก่อน แกไปเอามาจากไหน”
“เทวรูปที่อยู่ในถ้ำใต้เทวาลัย ผมกับอาจารย์กำลังจะช่วยกันขนเทวรูปออกมาแต่พลาดหลุดมือ ชิ้นส่วนหงอนบริเวณหน้าผากก็เลยหักออกมา”
“แล้วตอนนี้เทวรูปนั่นอยู่ที่ไหน”
“จมน้ำหายไปแล้วครับ ที่เหลืออยู่ก็มีแค่นี้”
“เอาไว้ว่างๆ ฉันจะดูให้ก็แล้วกัน” สุภัทรมองหงอนนาคีในมืออย่างสนใจ
เหล็กไหลในห่อผ้าขาววางไว้บนพานที่อยู่บนโต๊ะพิธี ถัดลงมาคือดานเหล็กศักดิ์สิทธิ์และตะปูตอกโลงศพที่หามาได้ ตามด้วยบายศรี สำรับกับข้าวคาวหวาน เหล้า ผลไม้ หมออ่วมนุ่งขาวห่มขาวปักธูปลงในกระถาง ดูศักดิ์สิทธิ์น่าเกรงขาม บุญส่ง กำนันแย้ม กอ และชาวบ้านอีก 2 คน ที่นุ่งขาวห่มขาว มาร่วมพิธี หมออ่วมเทเหล็กไหล เหล็กศักดิ์สิทธิ์ และตะปูตอกโลงศพจากห่อผ้า ลงในเตาหลอม
เวลาผ่านไป เหล็กที่หลอมรวมเป็นก้อน ถูกนำไปเผาไฟจนแดง แล้วเอาออกมาวางบนแท่นตีดาบ หมออ่วมใช้คีมคีบเหล็ก ชาวบ้านอีก 2 คนออกแรงตี หมออ่วมคอยจับเหล็ก บังคับให้ขึ้นรูปจากก้อนเหล็ก เริ่มขึ้นรูปเป็นแท่ง จากแท่งเริ่มกลายเป็นดาบ หมออ่วมคอยจับเหล็กบังคับขึ้นรูปไป บริกรรมคาถาไปตลอดพิธี บุญส่ง กำนันแย้ม และกอ ยืนมองลุ้น
“หมออ่วมตีดาบสำเร็จเมื่อไหร่ นังงูผีมันต้องเสร็จเราแน่” กอหมายมั่น
กำนันแย้มยังไม่มั่นใจ “แล้วถ้าดาบเหล็กไหลไม่ได้ผลล่ะ”
กอท้วง “โธ่ กำนัน ที่ภูพระนางก็เห็นอิทธิฤทธิ์หมออ่วมเรียกเหล็กไหลมากินน้ำผึ้งกับตา ยังไม่ศรัทธาอีกเรอะ”
“ข้ารู้ว่ามันเก่ง แต่ถึงจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่ควรประมาท” กำนันแย้มติง
“ไม่ต้องห่วงหรอก เรามีจอมขมังเวทย์ถึงสองคน ทั้งหมออ่วม แล้วก็หมอเมืองอินทร์ ไม่ใครก็ใครจะต้องปราบนังเจ้าแม่นาคีนั่นได้แน่” บุญส่งยิ้มลำพองใจ ที่จะได้กำจัดเจ้าแม่นาคีให้หายแค้น