บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 14 หน้า 4
“คนไม่พินิจพิจารณา เป็นคนไม่มีปัญญา”
“แกหาว่าพวกฉันโง่เหรอ” เจิดนภาหัวเสีย
“ก็แล้วแต่เธอจะคิด”
เจิดนภาไม่สบอารมณ์ ที่ถูกเชษฐ์ด่านิ่มๆ
วันชนะ ประกิต สมมาตร และเชษฐ์เดินมาตามทาง วันชนะกับประกิตนิ่งเงียบเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง
“ยัยพิมพ์กับยัยเจิดพร่ำอยู่ได้ว่าคำแก้วเป็นงู น่าขำจริงๆ” สมมาตรหัวเราะ
วันชนะกับประกิตเหลือบตามองกัน “บางทีที่ยัยพิมพ์กับยัยเจิดอาจจะไม่ได้โกหกก็ได้นะ”
สมมาตรกับเชษฐ์ชะงัก หันขวับมองวันชนะอย่างอึ้งๆ สมมาตรต่อว่าเพื่อน “แกถูกยัยสองคนนั่นล้างสมองไปแล้วหรือไง คำแก้วเป็นเมียไอ้พลนะโว้ย”
“ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะ แต่ฉันเห็น...” วันชนะอ้ำอึ้ง
“เห็นอะไร” เชษฐ์ซัก
“สายตาที่คำแก้วจ้องพังพอนราวกับเจอศัตรูคู่อาฆาตยังไงยังงั้น”
สมมาตรย้อน “พังพอนขู่ฟ่อๆ ขนาดนั้นแกจะให้คำแก้วยิ้มร่าหรือไง”
“ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่เห็นแล้ว อดขนลุกซู่ไม่ได้” ประกิตเสริม
“แกก็เป็นไปกับเขาด้วยเหรอวะไอ้กิต” เชษฐ์หนักใจ
วันชนะอึดอัด “แกสองคนไม่เชื่อพวกฉันเหรอวะ”
“ฉันเชื่อแต่สิ่งที่วิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้เว้ย” สมมาตรประกาศก้อง
“แล้วแกล่ะไอ้หลวงปู่”
เชษฐ์ตอบประกิตอย่างจริงจัง “ฉันยึดหลักกาลามสูตร....ไม่เชื่ออะไรจนกว่าจะใช้ปัญญาพิจารณาอย่างถ่องแท้ พวกแกก็เหมือนกันอย่างงมงายให้มันมากนัก มีสติกันซะมั่ง”
วันชนะกับประกิตมองหน้ากันอย่างอ่อนใจที่เพื่อนไม่เชื่อ
ทศพลกับคำแก้วช่วยกันขายขนมที่ตลาด กำนันแย้ม หมออ่วม บุญส่ง ผ่านหน้าร้านคำแก้วกำลังจะไปบ้านหมออ่วม คำแก้วเหยียดยิ้ม ส่งสายตาเยาะเย้ยดูถูกอย่างเปิดเผย
กำนันแย้มพูดกระทบ “เปรี้ยวปาก อยากกินผัดเผ็ดงูแกล้มเหล้าโว้ย!”
“ลองออกไปล่างูแถวปราสาทร้างท้ายหมู่บ้านดูสิ เขาว่ากันว่างูชุมนัก อาจจะได้งูตัวใหญ่ๆ ก็ได้ แต่ระวังนะ งูมันจะฉกเอา” คำแก้วส่งสายตาท้าทายแฝงแววตาอาฆาตแค้นไปให้ พวกกำนันแย้มชะงักพากันร้อนๆ หนาวๆ
“ต่อให้ใหญ่แค่ไหน ผมก็ไม่กลัว ยิ่งตัวใหญ่สิยิ่งดี จะได้แล่เนื้อมันเอามาผัดเผ็ดเลี้ยงคนทั้งดอนไม้ป่า เนื้อมันคงจะหวานพิลึก” บุญส่งยังไม่ยอมแพ้ ส่งสายตาท้าทายกลับ