บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 11 หน้า 10
ที่ท่าน้ำ คำแก้วนั่งเหม่อลอยครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนที่ทศพลนอนซบตักเธอที่เทวาลัย
คำแก้วยังคงงุนงง “เรื่องที่เกิดขึ้น เป็นความฝันหรือความจริงกันแน่?”
ทศพลโผล่มาทางด้านหลัง พูดใกล้ๆ หูคำแก้ว “จะความจริงหรือความฝัน ผมก็ได้นอนหนุนตักคุณอยู่ดี”
คำแก้วหน้าแดง “ไปให้พ้น ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย”
“ถ้าคุณร้อง ชาวบ้านก็จะแห่มาเป็นสักขีพยานเรื่องระหว่างคุณกับผม”
“คนเจ้าเล่ห์ ฉวยโอกาส ฉันเกลียดคุณ”
“เมื่อไหร่คุณจะเชื่อผมซะที คำแก้วว่าคุณเป็นนางในฝันของผม การที่ผมได้เจอกับคุณก็เป็นเพราะโชคชะตาลิขิตให้เราเป็น “เนื้อคู่” กัน”
“เชื่อคุณก็บ้าแล้ว !” คำแก้วผลักทศพลออก จะเดินหนี
ทศพลคว้าแขนคำแก้วไว้ “เดี๋ยวสิคำแก้ว เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“ถึงคุณจะหนีหน้าผม แต่คุณก็ไม่มีวันหนีความจริงพ้น ในเมื่อคุณเสียผีให้ผมแล้ว คุณก็ต้องเป็นของผม”
คำแก้วทั้งเขินจนหน้าชา ฉุนที่ทศพลเอาเรื่องนี้มาพูดอีก คำแก้วถองศอกใส่ทศพล ถือตะกร้าผ้าจะเดินหนี ทศพลขยับจะตามไป
“หยุด ! ถ้าคุณตามฉันมา ฉันจะไม่พูดกับคุณอีก” คำแก้วเดินหน้าหงิกออกไป
“คำแก้ว !!” ทศพลยืนมองตาละห้อย ไม่กล้าตามคำแก้วไป
อีกมุมหนึ่งที่ลับตาคนลำเจียกมาเก็บสายบัวที่ท่าน้ำ ได้ยินที่ทศพลพูดกับคำแก้วก็ช็อค ลำเจียกอึ้ง ปากสั่น ตัวสั่นด้วยความโกรธ เสียผู้ชายให้คำแก้ว จนสายบัวที่เก็บมาร่วง
“เสียผี???? ว๊ายยย....นี่คุณทศพลเสร็จนังคำแก้วไปแล้วเหรอเนี่ย” ชบาโวยวายลั่น
ซ่อนกลิ่นยุส่ง “เห็นหงิมๆ ไม่คิดว่าจะสนิมหลบใน ไม่รู้มันหว่านเสน่ห์อีท่าไหน คุณทศพลถึงได้เสียทีมัน”
“นังคำแก้ว อีนังแพศยา มึงแย่งผู้ชายกู !” ลำเจียกกำมือแน่นอย่างแค้นใจ
คำแก้วกำลังจะกลับบ้าน
ซ่อนกลิ่นโผล่ออกมาดักหน้าเอาไว้“แหมมมม.... เดินหน้าบานแปดกลีบสิบสองกลีบเชียวนะยะ !”
คำแก้วไม่อยากมีเรื่อง เลยหันหลังจะเดินหนีไปอีกทาง
ชบาเข้ามาดักเอาไว้อีก “จะไปไหนอยู่คุยกันก่อนสิ”
“หลีกไป” คำแก้วตวาดใส่
“จะรีบไปไหน หรือว่าจะรีบกลับไปป้อนข้าวผัว” ซ่อนกลิ่นแขวะ
“หน้าตาซีดเซียวแบบนี้ ไม่รู้ว่าป้อนกันมากี่หนแล้ว ท่าทางจะป้อนล้วงจนถึงคอหอย” ชบายิ้มหยัน
คำแก้วหน้าซีดเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีไม่อยากจะต่อความ หันหลังเดินหนี แต่ก็โดนลำเจียกขวางไว้