บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 11 หน้า 6
ทศพลและเพื่อนลักลอบเข้ามาในอาณาบริเวณบ้านกำนันแย้ม พวกทศพลแยกย้ายกันค้นหาเทวรูป แต่หาเท่าไรก็หาไม่พบ
“เทวรูปไม่ได้อยู่ที่นี่ !” วันชนะกระซิบบอก
“หรือว่าพวกกำนันแย้มจะทำลายเทวรูปไปแล้ว” ประกิตสงสัย
ทศพลไม่เห็นด้วย “ถ้าทำลายก็น่าจะเหลือชิ้นส่วนอยู่บ้าง แต่นี่ไม่มี”
เชษฐ์คาดเดา “เทวรูปอาจถูกย้ายไปที่อื่น”
“ที่ไหนวะ” สมมาตรคิ้วขมวด
ทศพลเหลือบเห็นร่างตะคุ่มๆ อยู่หลังพุ่มไม้ “นั่นใคร ?”
ร่างนั้นหันหลังจะวิ่งหนี ทศพลกับพวกรีบวิ่งตามไปทันที
ร่างปริศนานั้นวิ่งหนีและพวกของทศพลวิ่งตามมา
ทศพลวิ่งไปสกัดข้างหน้า เห็นร่างนั้นคลุมผ้าผวยปิดหน้าปิดตาอยู่ กระชากผ้าออก “คำแก้ว!! คุณมาทำอะไรที่นี่”
“อย่าเพิ่งถามเลย รีบช่วยกันตามหาเทวรูปเจ้าแม่นาคีก่อนเถอะ” คำแก้วขอร้อง
“ดอนไม้ป่าออกจะกว้างใหญ่ จะไปหาที่ไหน” ประกิตกลุ้มใจ
“กว่าจะเจอเทวรูปนั่นไม่กลายเป็นปุ๋ยไปแล้วเหรอ” วันชนะแอบกังวล
คำแก้วเหลือบไปเห็นสองงูเขียวเลื่อมประภัสร์ ฉัตรสุดา ผงกหัวให้ คำแก้วยอบตัวลง ส่งสายตาคล้ายจะสื่อสารกับงูรู้เรื่อง
วันชนะซุบซิบกับประกิต “คำแก้วคุยกับงูรู้เรื่องด้วยเหรอวะ”
ประกิตย้อน “ทีแกยังคุยกับหมาที่บ้านรู้เรื่องเลย”
คำแก้วหันมาบอกกับพวกของทศพล “ตามมาทางนี้!” คำแก้ววิ่งนำพวกของทศพลไปยังแม่น้ำโขงทันที
กำนันแย้มสั่งการให้สมุนช่วยกันยกเทวรูปเจ้าแม่นาคีลงแพไม้ไผ่อาการสันเทิ้มยังไม่หาย
“วัดหนองไทร ห่างจากดอนไม้ป่าราวๆ 15 กิโล พวกเราต้องไปให้ถึงก่อนตะวันจะตกดิน” หมออ่วมสั่ง
“ทำไมต้องเอาไอ้เทวรูปนี่ไปทำลายที่วัดด้วย”
หมออ่วมหันมาบอกกอ “ของอัปมงคลต้องเอาไปไว้ที่วัด พระพุทธคุณจะช่วยสะกดสิ่งชั่วร้ายไม่ให้ออกมาแผลงฤทธิ์ แล้วเราค่อยหาวิธีทำลายมันที่นั่น”
ทันทีที่เทวรูปถูกนำลงแพ ท้องฟ้าที่สว่างสดใสก็เกิดพยับเมฆเป็นรูปพญานาคชูเศียรน่าเกรงขาม
สมุนกำนันแย้มคนหนึ่งเหลือบไปเห็นจึงชี้มือชี้ไม้อย่างตกใจรู้สึกถึงลางร้าย “นั่น !!! พญานาค!!”
กลุ่มกำนันแย้มแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าตระหนกหวาดกลัว ยกมือไหว้ปลกๆ
“ก็แค่ก้อนเมฆ จะกลัวอะไรนักหนา” กอตะโกนว่า