บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 8 หน้า 15
“หลานแค่ขึ้นไปเล่นน้ำเอง”
“พวกมนุษย์ใจบาปหยาบช้ามากด้วยกิเลสตัณหา ข้าสอนทำไมไม่จำ”
“มนุษย์ดีๆ ไม่มีบ้างหรือไร นาคเรายังมีทั้งดี ทั้งไม่ดี”
“เจ้านี่มันดื้อรั้นเหมือนใครกันนะ” นาคีเหลือบมองไปยังท้าวศรีสุทโธนาค แทนคำตอบ... ก็ดื้อเหมือนเจ้าปู่นั่นแหละ “แน่ะ ! เจ้าว่าข้างั้นรึ นังหลานหัวดื้อ”
“ใครจักกล้าว่าเจ้าปู่เล่า”
“ข้าขอสั่งเด็ดขาด ห้ามเจ้าออกจากวังบาดาลขึ้นไปยังโลกมนุษย์อีก หาไม่ เจ้าจักต้องรับกรรมเพราะความดื้อรั้นของเจ้าเอง” ท้าวศรีสุทโธนาคประกาศเสียงเฉียบ
นาคีไม่พอใจที่ถูกท้าวศรีสุทโธนาคสั่งขึ้นไปโลกมนุษย์ จึงมาระบายกับนางกำนัลคนสนิท “ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดเจ้าปู่จึงต้องห้ามข้าไม่ให้ขึ้นไปบนนั้นด้วย”
“โลกมนุษย์ล้วนเต็มไปด้วยภยันตราย หาเหมาะกับนาคอย่างเราไม่” เลื่อมประภัสร์ปลอบ
“พวกมนุษย์ใจคอเหี้ยมโหด หากรู้ว่าเป็นนาคก็จักรังเกียจเดียดฉันท์หาทางกำจัดเราเสียให้ได้” ฉัตรสุดาช่วยอธิบาย
“เลื่อมประภัสร์ ฉัตรสุดา พวกเจ้าเคยขึ้นไปบนโลกมนุษย์ไหม” เลื่อมประภัสร์กับฉัตรสุดาส่ายหน้าทั้งคู่ “โลกมนุษย์ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด และมนุษย์เองก็ไม่ได้โหดร้ายเหมือนที่เจ้าว่ามาด้วย”
เลื่อมประภัสร์ตกใจ “เจ้านางน้อยเจอมนุษย์ด้วยหรือ”
“ใช่ เขาชื่อไชยสิงห์ เป็น.... “เพื่อนข้า”
ฉัตรสุดาเอ่ยเตือน “มนุษย์โดยเฉพาะบุรุษนั้นร้อยเล่ห์ ไว้ใจมิได้ หากท่านท้าวทรงทราบว่าเจ้านางน้อยลักลอบคบหากับพวกมนุษย์ จะทรงกริ้ว”
“เจ้าปู่บำเพ็ญฌานที่นครพรหมประกายโลก นานๆจะออกจากฌานเสียที ถ้าข้าไม่พูด พวกเจ้าไม่เอาไปฟ้อง มีหรือเจ้าปู่จักทรงทราบ” นาคียิ้มระรื่น ขณะที่เลื่อมประภัสร์ กับฉัตรสุดาสีหน้าไม่สู้ดีนัก
คูหาบาดาลใต้ลำน้ำโขง นาคีกระสับกระส่าย คิดถึงไชยสิงห์นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ที่ไชยสิงห์ช่วยชีวิตจากนกยักษ์สัมพาที และตอนที่ไชยสิงห์พร่ำพรอดคำหวานกับนาคี
“ไม่ว่าเจ้าจักซ่อนอยู่ทีใด ข้าก็จักตามหาเจ้าจนเจอ”
“เหตุใดเจ้าถึงมั่นใจเช่นนั้น”
“บุรุษผู้มีรักย่อมรู้ว่าหัวใจของเขาอยู่ที่ใด”
ตอนที่ไชยสิงห์จูบนาคีครั้งแรก