บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 10
“ข้าทำไม่ได้หรอก ฉัตรสุดา”
“ท่านวัชระปราการ หัวใจข้ามอบให้ท่านมาโดยตลอดเมื่อไหร่ท่านจะมอบหัวใจของท่านให้กับข้าบ้าง”
วัชระปราการนิ่งไป ไม่ยอมสบตาฉัตรสุดา “หมดทั้งดวงใจของข้ามอบให้เจ้าแม่ไปแล้ว”
ฉัตรสุดาน้ำตาไหลพราก ถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ก่อนจะแปลงร่างกลับเป็นงูเขียวแล้วเลื้อยหนีไป วัชระปราการถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ
ทศพลกินข้าวกับคำแก้ว ยังไม่วายสงสัยเรื่องงู “พอคุณสั่ง งูตัวนั้นก็เลื้อยหนี เหมือนมันกลัวคุณ”
“งูมันกลัวคน แค่ไล่มัน มันก็ไป”
“ผมไล่มันตั้งนาน หยิบฟืนมาขู่ก็แล้ว มันยังไม่ยอมไปเลย “
“ไปเอาฟืนแค่นี้ยังเกือบถูกงูกัดตายไม่เอาไหนจริงๆ”
ทศพลถูกดูถูกก็ละความสนใจเรื่องงูไปได้อย่างรวดเร็ว แกล้งชี้หน้าขู่คำแก้วอย่างไม่พอใจ “หาว่าผมไม่เอาไหน เดี๋ยวคืนนี้จะพิสูจน์ให้ดู”
“ลามก ! ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น ในหัวคุณนี่มีแต่เรื่องสัปดนหรือไง“
“ก็ผมรักคุณนี่ อยากมีเจ้าตัวน้อยกับคุณแล้วด้วย“
เจอทศพลพูดหน้าตายเฉย คำแก้วก็ยิ่งอาย สงบปากสงบคำ ไม่กล้าสบตา ทศพลหอมแก้มคำแก้วทีเผลอ
“อย่าสิเดี๋ยวแม่มาเห็นเข้า”
ทศพลยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ หอมแก้วคำแก้วฟอดใหญ่
คำแก้วส่งเถาปิ่นโตใส่กับข้าวให้ป้าอิ่ม “ฉันฝากกับข้าวไปให้ เอ่อ... พ่อด้วยจ้ะ”
“ขอบใจหนูมากนะ หนูคำแก้วเป็นแม่บ้านแม่เรือนแบบนี้ ป้าค่อยหายห่วง”
ทศพลถาม “มีอะไรต้องห่วงเหรอ ป้าอิ่ม”
“ก็ห่วงคุณหนู กลัวว่าจะอดตายน่ะสิคะ”
ทศพลหัวเราะเบาๆก่อนจะรู้สึกเป็นห่วงสุภัทรถามด้วยน้ำเสียงแผ่วลง “พ่อเป็นยังไงบ้าง”
“กำนันแย้มจัดเรือนรับรองให้ดอกเตอร์พักรวมกับคณะของคุณบุญส่งค่ะ”
“ฝากดูแลพ่อด้วยนะ ป้าอิ่ม”
“แล้วทำไมคุณหนูไม่ไปดูแลท่านเองล่ะคะ”
“พ่อเกลียดผมเข้าไส้ คงยังไม่อยากเห็นหน้าผมตอนนี้หรอก “
คำแก้วมองทศพลอย่างสงสารระคนเห็นใจ