บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 8
ชบาแอบเคือง “ป่วยก็ป่วย... ลุงกอให้ลำเจียกไปเป็นเพื่อนฉันนะจ๊ะ”
กอเป็นห่วง “ผู้หญิงสามคน เดินทางไกล มันอันตราย”
ชบารีบบอก “ฉันให้ญาติเอาเรือมารับจ้ะ”
“แต่...”
ลำเจียกตัดบท “พ่อไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันไปแค่ 3 วันเอง เดี๋ยวก็กลับนะพ่อน๊า...”
กอส่ายหน้าระอา ก่อนจะพยักหน้าส่งๆ “เออๆ.... ต่อให้ข้าห้าม เอ็งก็ต้องหนีไปอยู่ดี“ ลำเจียกยิ้มดีใจ โผเข้ากอดกอ กอดึงลำเจียกออกมาจ้องหน้า สายตาจริงจัง “ระวังตัวด้วยก็แล้วกัน อย่าถอดแหวนพิรอดออกจากนิ้วเด็ดขาด”
“จ้ะพ่อ “
ลำเจียกหันไปสบตาซ่อนกลิ่นกับชบาอย่างรู้กัน
สุภัทรตกใจเมื่อรู้ว่าอาจารย์ทัศนัยหายตัวไป “ทัศนัยหายตัวไปงั้นเหรอ”
วันชนะยืนยัน “ใช่ครับ พวกผมพยายามตามหากันแล้ว แต่ไม่เจอ”
“ทัศนัยก็เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียน รักอิสระ อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ค่อยสนใจว่าใครจะคิดยังไง”
เขษฐ์เล่า “ทศพลบอกว่าเคยเห็นอาจารย์ทัศนัยที่ถ้ำใต้เทวาลัยท้ายหมู่บ้าน”
สมมาตรแย้ง “ไอ้พลอาจจะตาฝาดก็ได้”
ประกิตหวาดๆ “หรือไม่ สิ่งที่ไอ้พลเห็นอาจจะไม่ใช่คน !!!”
วันชนะตบหัวประกิต “ไอ้ตาขาว !กลัวผีจนขี้ขึ้นสมอง”
สุภัทรซัก “ทัศนัยจะลงไปทำอะไรที่ถ้ำนั่น”
เพื่อนๆของทศพลส่ายหน้าดิกๆ เชษฐ์หยิบศิลาจารึกที่นำติดตัวมาด้วยส่งให้ “ก่อนจะหายตัวไป อาจารย์ทัศนัยอ่านแผ่นศิลานี่ครับ”
สุภัทรรับมา กวาดตามองอยู่ครู่ ก่อนจะเบิกตาโพลง “มรุกขนคร!เธอไปเอามาจากไหน” สุภัทรนิ่งไป ท่าทางสนใจขึ้นมา
คำแก้วกำลังเตรียมทำกับข้าว ทศพลก็คอยช่วยหั่นแตงกวา จิ้มน้ำพริก คำแก้วเหลือบไปมองทศพลที่ก้มหน้าก้มตาทำ ท่าทางเงอะๆ งะๆ หั่นไม่เป็น แล้วส่ายหน้าระอา
“หั่นแบบนั้น มันก็เละหมดสิ “
“กินได้ก็พอแล้วน่า“
“ไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวฉันทำเอง คุณไปจุดเตาก็แล้วกัน”
ทศพลพยักหน้ารับคำ เดินไปที่หน้าเตาถ่านแล้วยืนนิ่ง เคว้งคว้าง ไม่รู้ต้องเริ่มยังไง “จุดยังไง? ไม่มีเตาแก๊สเหรอคุณ “