บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 9

คำแก้วถอนหายใจเฮือก ละมือเงยหน้ามามองทศพลอย่างระอา “คุณไปเอาฟืนหลังบ้านมา เดี๋ยวฉันสอน” คำแก้วพึมพำ “ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง”

“ผมจะพยายามปรับตัวให้ได้ ผมจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณที่นี่อย่างมีความสุข“ ทศพลยิ้มให้คำแก้ว แววตามั่นคงจริงใจ ก่อนจะผละไป

มุมลับตา งูวัชระปราการที่เลื้อยพันกิ่งไม้อยู่ข้างต่าง จ้องมาที่คำแก้วกับทศพลอย่างไม่พอใจ งูวัชระปราการรีบเลื้อยตามทศพลไปทันที

ทศพลเดินมารื้อๆ กองฟืนที่วางสุมกันไว้ รู้สึกเหมือนมีสายตาจ้องจากด้านหลัง ทศพลหันขวับไปมอง ทศพลเห็นงูวัชระปราการกำลังแผ่แม่เบี้ยขู่ฟ่อ ห่างจากทศพลไม่กี่ก้าว “เฮ้ยยย!!!!” ทศพลเบิกตาโพลงอย่างตกใจ

คำแก้วกำลังทำกับข้าวอยู่ชะงัก รู้สึกสังหรณ์ใจพิกล คำแก้วนิ่วหน้า วางมือจากการทำกับข้าว แล้วรีบออกจากครัวไป

ทศพลหน้าตาตื่น ก้าวถอยหลัง งูวัชระปราการยิ่งได้ใจ เลื้อยเข้ามาใกล้  ทศพลหน้าซีด หันซ้ายขวาแล้วหยิบฟืนขึ้นมาสู้ พยายามปัดป้อง ไล่ให้ไป “ไปสิ ไปชิ้วๆ”

งูวัชระปราการมองทศพลนิ่ง ไม่ยอมขยับเขยื้อน พอทศพลเผลอ งูวัชระปราการก็พุ่งเข้าใส่ทำท่าเหมือนจะฉกแล้วหยุดอย่างขู่ๆ ทศพลตกใจล้มหงายหลัง งูวัชระปราการเห็นเป็นโอกาสเลยเลื้อยเข้ามาใกล้ แล้วแผ่แม่เบี้ยเตรียมจะฉก

คำแก้ววิ่งเข้ามาเห็นพอดีก็ตาโตตกใจ“ไปซะ!!!“ งูวัชระปราการชะงัก พอเห็นคำแก้วเดินเร็วๆ มาทางนี้ก็รีบเลื้อยหนีไปทันที คำแก้ววิ่งเข้าไปหาทศพลช่วยประคองให้ลุกขึ้น “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า “

ทศพลมองหน้าคำแก้วอึ้งๆ “นี่คุณสั่งงูได้ด้วยเหรอ“ ทศพลมองหน้าคำแก้วอย่างทั้งทึ่งทั้งสงสัย

งูวัชระปราการเลื้อยหนีมาตามทาง ก่อนจะแปลงร่างเป็นร่างโปรงแสงของมนุษย์ กำมือแน่นแล้วทุบต้นไม้อย่างเจ็บใจที่เสียโอกาสจัดการทศพลไป งูเขียวฉัตรสุดาเลื้อยลงมาจากบนต้นไม้ แล้วแปลงร่างเป็นร่างโปรงแสงของมนุษย์เหมือนกัน ฉัตรสุดามองวัชระปราการนิ่ง พยายามซ่อนแววตาปวดร้าวใจ

“ข้าบอกท่านแล้วว่าอย่าไปทำอะไรคนรักของเจ้าแม่ เจ้าแม่ปรารถนาจะเป็นมนุษย์เพื่อให้ได้เคียงข้างกับชายผู้นั้น “

วัชระปราการหันขวับมาเผชิญหน้าฉัตรสุดา แววตาโมโหไม่ยอมแพ้ “ข้ายอมให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้ข้าไม่อยากให้เจ้าแม่นาคีต้องทนทุกข์ทรมานหากต้องเป็นมนุษย์ “

“หากเจ้าแม่เป็นมนุษย์เต็มตัว เจ้าแม่จะมีความสุขเพราะได้เคียงข้างคนที่รัก อานุภาพแห่งความรักจะทำให้ผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหลายไปได้ท่านจงตัดใจเสียเถอะ”