บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 6
“ไม่! ฉันไม่ยอมให้มันจบแบบนี้หรอกนังคำแก้วมันไม่มีอะไรคู่ควรกับพลเลยแม้แต่นิด”
เจิดนภาถอนหายใจ “แต่ทศพลก็รักเขา”
“ยัยเจิด! เธอจะตอกย้ำทำไม “
“ฉันแค่อยากให้เธอยอมรับความจริงเสียที “
“ไม่มีทาง ฉันจะเอาพลคืนมาจากมัน พลเป็นของฉัน”
เจิดนภาส่ายหัวระอาในความดื้อดึงของเพื่อน คำแก้วหอบตะกร้าผ้าเดินลงเรือนมาพอดี พิมพ์พรหันไปเห็นก็รีบปรี่เข้าไปหา เจิดนภารีบเข้าไปประกบ กลัวจะเกิดเรื่องขึ้นอีก คำแก้วเห็นพิมพ์พรมาขวางทางก็หยุดยืนนิ่ง
พิมพ์พรกวาดตามองคำแก้วอย่างโกรธแค้น สายตาดูแคลนเยาะเย้ย “อย่าดีใจนัก ตอนนี้เธอยังเป็นของเล่นใหม่สำหรับพล อีกไม่นานพลก็เบื่อแล้วเขาก็จะทิ้งเธอ “
“รอให้เขาเบื่อฉันเมื่อไหร่ แล้วฉันจะยกให้เธอก็แล้วกัน” คำแก้วพูดจบก็เดินกระแทกพิมพ์พรออกไป ทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ในใจก็แอบคิดมาก
“ฉันจะคอยดูวันที่พลทิ้งแกไปนังคำแก้ว!!” พิมพ์พรมองตามคำแก้วไปอย่างแค้นใจ
คำแก้วกำลังซักผ้า ท่าทางเหม่อลอยเมื่อนึกคำพูดของพิมพ์พร
“อย่าได้ใจไป ตอนนี้เธอยังเป็นของแปลกใหม่สำหรับพล อีกไม่นานพลก็เบื่อ แล้วเขาก็จะทิ้งเธอ “
คำแก้วถอนหายใจหน้าเศร้า ทศพลโผล่มากอดซ้อนหลังคำแก้ว คำแก้วสะดุ้งพลางหันไปมอง “คุณทศพล” คำแก้วพยายามเบี่ยงตัวออก แต่ทศพลไม่ยอม กอดแน่น “ปล่อย!เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“เห็นก็เห็นสิ อย่างลืมว่าเราเป็นผัวเมียกันแล้ว ไม่มีใครว่าหรอก” ทศพลพูดจบก็ยื่นมือเข้าไปจับมือคำแก้วที่ซักผ้าอยู่พลางยิ้มหวานใส่ตาดุๆ ของคำแก้ว “ผมช่วยนะ” ทศพลกุมมือคำแก้วแล้วซักผ้าด้วยกัน คำแก้วปล่อยให้ทศพลได้ใจอยู่ครู่ก็กระทุ้งศอกใส่ทศพลเต็มแรง “โอ๊ย!!!!!”
“สมน้ำหน้า มือไม้อยากอยู่ไม่สุขดีนัก”
ทศพลวักน้ำใส่คำแก้ว “นี่แน่ะ! แกล้งผมเหรอ”
“โตจนป่านนี้แล้ว ยังเล่นเป็นเด็กๆไปได้”
ทศพลยังวักน้ำใส่คำแก้วไม่เลิกเป็นเด็กๆ จนคำแก้วโมโห วักน้ำตอบโต้ทศพลบ้าง ทศพลหัวร่อต่อกระซิกอย่างมีความสุข จนคำแก้วเผลอยิ้มออกมา
คำแก้วถือตะกร้าใส่ผ้าที่ซักเสร็จแล้วก้าวฉับๆ
ส่วนทศพลหาบน้ำตามหลังมาต้อยๆ “เดินช้าๆหน่อยสิคำแก้ว ผมตามไม่ทัน”
“หาบน้ำแค่นี้ก็ไม่มีแรง หนุ่มเมืองกรุงป้อแป้เหมือนคุณทุกคนหรือเปล่า”
“ผมไม่เคยหาบน้ำมาก่อน ขืนเดินจ้ำพรวดๆแบบคุณ น้ำก็หกหมดกันพอดี”