บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 7
“หาบน้ำแค่นี้ไม่ไหว จะไปทำอะไรกิน กลับไปอยู่กรุงเทพซะไป๊!”
ทศพลรีบจ้ำตามคำแก้วไป ด้วยความซุ่มซ่ามจึงสะดุดรากไม้ที่ทอดยาวออกมา สะดุดล้มลง น้ำหกหมด “โอ๊ยยยยยย!!!!”
“คุณทศพล!” คำแก้วรีบเข้าไปดูทศพลที่หน้าคะมำที่พื้นด้วยความเป็นห่วง ช่วยปัดขี้ดินที่เปื้อนให้ “เจ็บตรงไหน? เป็นแผลหรือเปล่า?”
ทศพลเห็นคำแก้วเป็นห่วง ก็ยิ้มด้วยความดีใจ “คุณเป็นห่วงผมเหรอ”
“ฉันกลัวว่าจะไม่มีคนช่วยหาบน้ำให้ต่างหาก”
“เป็นห่วงผมก็บอกมาเถอะ อย่าปากแข็งเลย ดวงตาคุณมันฟ้อง”
คำแก้วรีบหลบสายตา เสไปมองทางอื่นทันที “ทีหลังคุณไม่ต้องช่วยฉันหาบน้ำแล้ว ฉันทำเองดีกว่า”
“คำแก้ว ตอนนี้ผมอาจจะเป็นสามีที่ไม่เอาไหน ช่วยอะไรคุณไม่ได้สักอย่าง แต่ผมจะพยายาม.... สักวันผมจะเป็นสามีที่ดีของคุณให้ได้” ทศพลกุมมือคำแก้วแทนคำสัญญา
คำแก้วรับรู้ได้ถึงความตั้งใจจริงของทศพล
มุมลับตาที่หลังต้นไม้ ลำเจียก ชบา ซ่อนกลิ่นที่จะมาหาบน้ำเช่นกัน แอบเห็นภาพบาดตาบาดใจเข้า ลำเจียกมองภาพทศพลกับคำแก้วง้องอนกันก็อิจฉาริษยาก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีไป ชบากับซ่อนกลิ่นรีบเดินตามลำเจียกไป
ลำเจียกเดินมาฟาดงวงฟาดงาฉีกทึ้งต้นไม้ใบหญ้าแถวนั้น “ทำไมไม่เป็นกู!! กูมีดีสู้มันไม่ได้ตรงไหน!”
ชบายิ้มแหย ไม่รู้จะปลอบยังไง ซ่อนกลิ่นนิ่งไปท่าทางครุ่นคิด “ของแบบนี้ มันไม่ได้ด้วยเล่ห์ต้องเอาด้วยกล ถ้าไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา”
“แกหมายความว่ายังไง นังซ่อนกลิ่น”
“ไปหาหมออ่วม ให้หมออ่วมทำเสน่ห์ให้สิ “
ชบาไม่เห็นด้วย “โอ๊ยยย!!! ทุกวันนี้หมออ่วมยังแทบเอาตัวไม่รอดเลย จะพึ่งอะไรได้”
ลำเจียกไม่วางใจ “เกิดหมออ่วมปากสว่างไปบอกพ่อขึ้นมาก็บ้านแตกเท่านั้น “
ชบานิ่งคิด “ฉันได้ยินมาว่ามีหมอผี อาคมแก่กล้า พวกชาวบ้านพากันเลื่อมใสถึงขนาดปลูกอาศรมให้อยู่เราลองไปพิสูจน์กันมั้ย”
“หมอผี?ที่ไหนวะ?” ลำเจียกตาโตอย่างสนใจ
กอประหลาดใจเมื่อรู้เรื่องจากปากลำเจียก“จะไปตำบลนาคหนีงั้นเหรอ “
“ใช่จ้ะพ่อ ฉันกับนังซ่อนกลิ่นจะไปเยี่ยมพ่อนังชบาเห็นว่าป่วยหนัก ต้องไปดูใจ”
ลำเจียกขยิบหูขยิบตาให้ชบารับลูก