บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 11
กรรเจียกกรองมาลัย ใจลอยคิดถึงแม่ทัพไชยสิงห์ ทั้งรักทั้งห่วง
คำพูดของแม่ทัพไชยสิงห์ยังคงก้องอยู่ในหัว“กลับไปเสียเถอะองค์หญิง ที่คุมขังเชลยแห่งนี้จักทำให้เสื่อมเสียเกียรติ เป็นที่ติฉินเอาได้ วันรุ่งพรุ่งนี้ ชะตาข้าจักถึงฆาต ไม่ได้แผ่นดินถิ่นเกิด ก็ขอเอาบ้านเมืองขององค์หญิงเป็นป่าช้าสุมเพลิงเชิงตะกอน”
นางอี่ นางบาที่เฝ้าสังเกตอาการกรรเจียกอยู่ต่างยิ้มกระซิบ รู้ดีว่ากรรเจียกกำลังคิดถึงใคร
พิมพาวดีนั่งลูบหัวกระต่ายที่จับมาได้อยู่บนตำหนักเพียงลำพัง
ใบหน้าของแม่ทัพไชยสิงห์ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว“ข้าเป็นแค่เชลยศึกต่ำต้อย มิอาจรับความกรุณาจากองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ได้หรอกเจ้าข้า”
พิมพาวดีตกหลุมรักแม่ทัพไชยสิงห์จนยากจะถอนตัว “เหตุใดจิตใจของข้าจึงได้คิดวนเวียนถึงแต่เจ้านะ แม่ทัพไชยสิงห์....” สายตาพิมพาวดีออกไปนอกตำหนักยังทิศที่ตั้งของคุกหลวง
มรุกขนครยามค่ำคืน แสงไฟจากอัจกลับมลังเมลืองสวยงาม พระเจ้านิรุทธราชนอนอยู่บนแท่นบรรทม รอบกายรายล้อมด้วยสนมทั้ง 5 คอยรินน้ำจันท์ปรนนิบัติพัดวีไม่ห่าง
กรรเจียกเดินเข้ามาพร้อมกับพวงมาลัยในมือ “เจ้าพ่อ...”
“พวกเจ้าออกไปก่อน” เหล่าสนมนางในออกไปตามคำสั่ง “มีอะไรรึเปล่าลูกหญิง ถึงได้มาหาพ่อเอาป่านนี้”
“ลูกกรองมาลัยมาถวายเจ้าข้า”
“ประจบพ่อ มีอะไรจะขออีกล่ะ” พระเจ้านิรุทธราชรู้ทัน
“รับสั่งมาก่อนสิเจ้าข้าว่าถ้าลูกขอ เจ้าพ่อจะประทานให้”
“เจ้าก็บอกมาก่อนสิว่าอะไร”
“หากเจ้าพ่อไม่รับสั่ง แสดงว่าไม่รักลูกแล้ว” กรรเจียกทำทีเง้างอด
“พูดอะไรอย่างนั้น กรรเจียก เจ้าเป็นยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจของพ่อ แม้แต่ดาวกับเดือน หากเจ้าต้องการ พ่อก็จะหามาให้เจ้าจนได้ บอกมาเถอะว่าเจ้าต้องการอะไร” พระเจ้านิรุทธราชเอ่ยเอาใจ
“ลูกอยากขอชีวิตแม่ทัพไชยสิงห์เจ้าข้า”
พระเจ้านิรุทธราชได้ยินก็หน้าเครียดขึ้นมาทันที “เจ้ารู้หรือไม่ ว่าพูดอะไรออกมา”
“ลูกรู้ดี แล้วก็คิดดีแล้วเจ้าข้า...ถึงแม่ทัพไชยสิงห์จะเป็นเชลยศึกก็จริง แต่ก็สืบเชื้อเครือวงศ์มาแต่เจ้าเมืองปัตตนครองค์ก่อน แทนที่เจ้าพ่อจะรับสั่งให้ประหารชีวิตเหตุใดจึงไม่เก็บแม่ทัพผู้นี้เอาไว้เป็นกำลังสำคัญเพื่อแผ่ขยายอาณาจักรมรุกขนครของเราเล่าเจ้าข้า”
“เจ้าจักให้พ่อไว้ใจศัตรูได้เยี่ยงไร กรรเจียก”
“ยิ่งเป็นศัตรู ยิ่งต้องเก็บไว้ใกล้ตัวเจ้าข้า”
พระเจ้านิรุทธราชคล้อยตามกรรเจียก “ก็ได้! พ่อจักเว้นโทษตายให้แก่มัน”
“กษัตริย์เอ่ยแล้ว ห้ามคืนคำนะเจ้าข้า” กรรเจียกยิ้มด้วยความยินดีที่ช่วยชีวิตไชยสิงห์เอาไว้ได้