บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 13
ลำเจียกหน้าชาเหมือนถูกตบ “แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ ไม่มีแหวนพิรอด ฉันต้องโดนมันเล่นงานแน่ๆ”
“แล้วตอนนี้นังงูผีมันอยู่ที่ไหน” “มันก็หนีหัวซุกหัวซุนไปน่ะสิ” ลำเจียกหัวเราะร่วน
เมืองอินทร์ฉุน จนควันออกหู ตวาดลั่นอาศรม “อีโง่ !!! แล้วทำไมเอ็งไม่จับมันมัดเอาไว้ ป่านนี้มันหนีไปไหนต่อไหนแล้ว” เมืองอินทร์โมโหลำเจียกปล่อยงูผีหนีรอดกลับไปได้
คำแก้ววิ่งหนีโจรมาเรื่อยๆ พลางหันมองโจรเป็นระยะ โจรทั้ง 3 วิ่งตามคำแก้วมาไม่ลดละ คำแก้วกัดฟันวิ่งหนีให้พ้นเขตนาคหนี จะเข้าบ้านหนองไทร แต่แล้วกลับเหยียบเอารากไม้แทงเท้าเป็นแผลลึก คำแก้วทรุดฮวบลงที่พื้น กุมเท้าไว้อย่างเจ็บปวด เลือดไหลทะลักออกมา
โจรทั้ง 3 วิ่งตามมาทัน โจรคนแรกเอ่ย “คิดว่าพ้นเขตนาคหนี แล้วน้องจะหนีพวกพี่พ้นเหรอ”
“อย่าหนีให้เหนื่อยเลย มาขึ้นสวรรค์กับพวกพี่ดีกว่า” โจรคนที่สามพูดจาลวนลาม
โจรคนที่สองเห็นแผลที่เท้าคำแก้ว “โถ แม่คุณ คงเจ็บมากสินะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่รักษาให้ถึงใจแป๊บเดียวหายเจ็บเป็นปลิดทิ้ง” โจรคนที่สองโน้มหน้าลงมาใกล้คำแก้ว คำแก้วตัดสินใจยกเท้าถีบหน้าโจรจนหน้าหงาย
คำแก้วรีบตะเกียกตะกายคลานหนีร้องให้คนช่วยอย่างน่าเวทนาจนจะพ้นเขตนาคหนีอีกชั่วเส้นยาแดงผ่าแปด
“ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยด้วย”
โจรคนที่สองโกรธมากตามมากระชากข้อเท้าคำแก้วเอาไว้ได้ “มึงกล้าถีบกูเหรอ คอยดู คืนนี้กูจะทำให้ยกขาไม่ขึ้นเลยมึง” โจรคนที่สองบุ้ยใบ้ให้เพื่อนอีกสองคนจับคำแก้วขึงพืดที่พื้น
คำแก้วดิ้นรนสู้ ร้องโวยวาย “อย่า!! ปล่อยฉัน อย่าทำอะไรฉันเลย” คำแก้วทั้งร้องทั้งดิ้น แต่สู้แรงไม่ได้จึงเปลี่ยนมาอ้อนวอนแทน
โจรคนที่สองเยาะเย้ย “ยิ่งร้อง ยิ่งถูกใจ อ้อนวอนพี่อีกสิจ๊ะ พี่ชอบ” พวกโจรหัวเราะลั่น
คำแก้วหนีพวกโจรจนกระทั่งเข้าเขตตำบลหนองไทร พวกโจรล้อมคำแก้วไว้ ไม่เปิดทางให้หนี กระชากแขนคำแก้ว ยุดเอาไว้จะลากไปข่มขืน จู่ๆ แขนคำแก้วชัดๆ ขึ้นเกล็ดงู น่ากลัว
โจรคนแรกเห็นเข้า “เฮ้ย !!! ทำไมแขนเอ็งถึงได้เป็นแบบนี้วะ”
“ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ !” ทันใดนั้นดวงตาคำแก้วก็เปลี่ยนเป็นตาอสรพิษ ด้วยความโกรธแค้น
โจรทั้ง 3 ผงะ ร้องเสียงหลง “เฮ้ย งู!! งูผี !!!”
โจรคนแรกผวา “ใครจะเอาก็เอา กูเผ่นล่ะ !”
โจรทั้ง 3 เผ่นแน่บป่าราบไม่คิดชีวิต