บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 15
“เพราะนังคำแก้วคนเดียว ทำให้พลหนีไป” พิมพ์พรโพล่งออกมา
สมมาตรปราม “ยัยพิมพ์!”
“เธอกำลังจะบอกว่าที่เจ้าทศพลมันเลิกกับเมีย เพราะเมียมันเป็นงูงั้นสิ” พิมพ์พรและเพื่อนๆ ทศพลต่างแปลกใจที่สุภัทรรู้เรื่องนี้ “งมงายเหมือนกันไม่มีผิด ทั้งพ่อทั้งลูก” พิมพ์พรนิ่งไปเหมือนโดนตีแสกหน้า “เลิกเอาเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งของเจ้าทศพลมารายงานฉันได้แล้ว ฉันยังมีธุระสำคัญต้องทำอีกเยอะ” สุภัทรพูดจบจะเดินออกจากห้อง
ประกิตร้องถาม “อาจารย์จะไปไหนครับ”
“ฉันจะกลับไปที่ถ้ำนั่นอีกครั้ง”
เชษฐ์ตกใจ “อาจารย์จะเข้าไปได้ยังไงในเมื่อหินมันถล่มลงมาปิดปากถ้ำหมดแล้ว”
“หินแค่นี้ไม่ทำให้ฉันอับจนหนทางง่ายๆห รอก” สุภัทรพูดจบก็เดินออกไป
สุภัทรเข้ามาสำรวจภายในเทวาลัย สุภัทรเห็นช่องที่ทศพลตกลงไป ตามแผนที่ที่วันชนะวาดให้ดู สุภัทรหยิบเชือกหนังออกมาจากกระเป๋าสะพายด้านหลัง ซึ่งใส่อุปกรณ์ในการสำรวจโบราณสถาน สุภัทรเอาตะขอเหล็กเกี่ยวยึดจากด้านบน แล้วค่อยโรยตัวลงไปเบื้องล่างทันที
สุภัทรโรยตัวลงมาถึงด้านล่าง โดยมีไฟฉายที่หมวกส่องแสงนำทาง สุภัทรเดินสำรวจรอบๆ ถ้ำ ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็น หินงอกหินย้อยงดงามมาก สุภัทรเดินเข้าไปในถ้ำลึกเข้าไปเรื่อยๆ จู่ๆ แผ่นหินที่สุภัทรเหยียบเกิดทรุดตัว สุภัทรรีบคว้าหินที่ผนังถ้ำเอาไว้ รอดมาได้อย่างน่าหวาดเสียว สุภัทรหันกลับมาเห็นหัวกะโหลกที่ผนังถ้ำ เมื่อต้องแสงไฟ สะดุ้งเล็กน้อย สุภัทรเห็นโครงกระดูกที่ผนังถ้ำกอดแผ่นศิลาจารึกแผ่นหนึ่งไว้แน่นราวกับของล้ำค่า
สุภัทรค่อยๆ งัดศิลาจารึกออกจากโครงกระดูกนั้น “ศิลาจารึกนี่น่าจะอายุสักพันปี” สุภัทรลูบฝุ่นที่เกาะศิลาจารึกปัดออก เพื่ออ่านดู ก็ต้องตกตะลึง“จารึกมรุกขนคร !!!”
สุภัทรดีใจที่ได้เจอวัตถุโบราณชิ้นสำคัญ ทันใดนั้น หางตาก็เห็นบางสิ่งเลื้อยผ่านหลังไป สุภัทรหันหลังกลับ สาดไฟฉายมองไปยังต้นเสียง แต่ไม่พบอะไร สุภัทรหันกลับมา แล้วก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
อีกมุมของเทวาลัย วัชระปราการหัวเสีย “พวกเจ้ามาห้ามข้าทำไม”
“ชายผู้นั้นเป็นพ่อของแม่ทัพไชยสิงห์” เลื่อมประภัสร์เอ่ยบอก
“แต่มันมาขโมยแผ่นศิลานั่นไป แค่ลูกชายของมันก็ทำให้เจ้าแม่เสียใจมากพอแล้ว”
ฉัตรสุดาปราม “ท่านไม่ควรเอ่ยถึงคนรักของเจ้าแม่เช่นนั้น”
“ในเมื่อมนุษย์นั่นไม่ซื่อสัตย์ต่อเจ้าแม่ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตวงศ์วารว่านเครือของมัน” วัชระปราการอาฆาต
“เขาเป็นแค่นักโบราณคดี ไม่ใช่หมออาคมชั่วช้า ถึงจะได้แผ่นศิลานั่นไป ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก ถ้าท่านฆ่าเขา เจ้าแม่ต้องไม่ให้อภัยท่านแน่” เลื่อมประภัสร์เตือน