บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 6
สติทศพลเหมือนถูกกระชากกลับมาสู่มนต์ดำตามเดิม สะบัดมือคำแก้วทิ้ง “กลับไปซะ มึงไม่ใช่เมียกู.. กูเกลียดมึง.... ผู้หญิงคุยกับงูรู้เรื่อง ไป๊ ! ไปให้พ้น กูไม่อยากเห็นหน้า เมียกูคือลำเจียกคนเดียวเท่านั้น”
คำแก้วตะลึงเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางใจ น้ำตาไหลพรากอย่างสุดกลั้นทั้งเจ็บทั้งอายแทบแทรกแผ่นดินหนี “พี่ลืมคำแก้ว เมียพี่แล้วหรือจ๊ะ อำนาจมนต์เสน่ห์ยาแฝดทำให้พี่ลืมความรักของเราสองคนแล้วเหรอ”
ทศพลจ้องหน้าคำแก้วยืนนิ่ง เหมือนจะจำคำแก้วได้ แต่มนต์เสน่ห์ก็ทำให้เขาปวดหัวจนแทบระเบิด
“อีคำแก้ว ! มึงกล้ามาหยามกูถึงที่ ถ้ากูไม่ตบล้างน้ำให้มึงหลาบจำ กูก็ไม่ใช่ลูกคนล่ะวะ อีชบา อีซ่อนกลิ่น จับมันไว้ !” ซ่อนกลิ่น ชบา เข้ามายืนขนาบลำเจียก แววตามุ่งร้าย ลำเจียกตรงเข้าไปจิกผมคำแก้ว มาตบไม่เลี้ยงซ่อนกลิ่นกับชบาช่วยจับตัวคำแก้ว คำแก้วสู้ไม่ไหวเพราะไม่มีแรง ถูกลำเจียกตบไม่เลี้ยง “คุณทศพลเขาเป็นของกู แต่มึงใช้เล่ห์นังงูผีแย่งเขาเอาไปเป็นผัวเป็นไงล่ะ! สุดท้ายเขาก็เบื่อมึง กลับมาหากูอยู่ดี อีสารเลว !” ลำเจียกพร่ำด่าหยาบคาย
ทศพลมองอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกปวดใจกับภาพตรงหน้าจนทนไม่ไหว ลำเจียกกำลังเงื้อมือจะตบคำแก้ว เสียงทศพลดังขึ้น “พอได้แล้ว!”
“คุณทศพล !” ลำเจียกชะงัก
“ผมไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้อีก รีบไล่ไปซะ” ทศพลออกปากไล่
ลำเจียกสะใจมากยิ้มหยัน ปล่อยมือจากคำแก้ว คำแก้วค่อยๆ ยันกายลุกจากพื้น น้ำตานองหน้า หัวใจแหลกสลาย
คำแก้วเดินโซซัดโซเซห่างจากทศพลไปเรื่อยๆ ในสภาพไร้เรี่ยวแรง ล้มลุกคลุกคลานน่าสงสารมาก “คำแก้วจะต้องหาวิธีช่วยพี่ให้ได้....”.คำแก้วนอนฟุบหน้าร้องไห้กับดิน สลบไปอย่างหมดแรง ภาพในอดีตชาติย้อนกลับมา
เสียงเป่าเขาสัตว์ดังก้องขึ้นมา พระเจ้านิรุทธราชได้รับชัยชนะเหนืออริราชศัตรู ชาวเมืองมรุกขนครต่างเฝ้าแหนรับเสด็จกองทัพพระเจ้านิรุทธราช พระเจ้านิรุทธราชประทับนั่งอยู่บนหลังม้าควบม้าห้อตะบึงให้วิ่งอย่างเร็วเข้าเมืองจนฝุ่นตลบ แม่ทัพไชยสิงห์ถูกจับเป็นเชลย ผูกไว้กับม้าของพระเจ้านิรุทธราช ลากไถลไปบนพื้นอย่างน่าเวทนา
เหล่าเสนาทั้งสี่ มารุต อัคนี กษิติ สินธุ ถูกจองจำด้วยขื่อคา มีทหารคุมตัวเข้าเมือง แม้ใบหน้าจะอิดโรย บอบช้ำจากการกรำศึก แต่แววตาแข็งกร้าว เจ็บแค้นแทนแม่ทัพไชยสิงห์ ชาวเมืองต่างโห่ร้องแซ่ซ้องด้วยความยินดีที่เป็นฝ่ายกำชัยชนะ พร้อมทั้งเอาก้อนหินปาเชลยที่จับมาได้ จนหัวแตกเลือดอาบไปตามๆ กัน สาปแช่งก่นด่าด้วยความคั่งแค้น
“ฆ่ามัน !!! ฆ่ามัน !!!”
บรรยากาศแห่งความยินดีนั้น นาคีปลอมตัวใช้ผ้าคลุมหน้าแทรกตัวอยู่ในกลุ่มชาวบ้าน มองตามแม่ทัพไชยสิงห์ไปด้วยแววตาเจ็บปวดแทบจะขาดใจ