บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 8
พิมพาวดีจนคำตอบ หันไปมองกรรเจียก ส่งสายตาขอให้ช่วยพูด
“เจ้าพ่อเจ้าข้า วันนี้เป็นวันบัณรสี พระจันทร์เต็มดวง หากฆ่าสัตว์ตัดชีวิต จักเป็นบาปมหันต์ ขอเจ้าพ่อทรงงดโทษตายไว้ก่อน พ้นวันบัณรสีนี้เมื่อใด ค่อยสั่งประหารแม่ทัพมีชื่อผู้นี้ก็ยังมิสายเจ้าข้า”
พระเจ้านิรุทธราชครุ่นคิดนิ่งฟังอย่างเห็นด้วยตามคำกล่าวของกรรเจียก
“จริงของเจ้า กรรเจียก วันนี้พระจันทร์เต็มดวงพ่อลืมเสียสิ้น เอาเถิด พ่อจักถือว่าโปรดสัตว์สักครั้ง.... ขุนวัง”
“เจ้าข้า”
“อย่าเพิ่งฆ่าพวกมันจนกว่าจักมีคำสั่งจากข้า”
“รับใส่เศียรเกล้าเจ้าข้า” ขุนวังรับคำ
กรรเจียกและพิมพาวดีต่างยิ้มยินดี
พิมพาวดีปรึกษากับกรรเจียกเรื่องหาทางช่วยเหลือไชยสิงห์
“เหตุใดเจ้าพี่จึงไม่ขอให้เจ้าพ่อปล่อยตัวแม่ทัพเชลยผู้นั้นเล่า” พิมพาวดีท่าทางร้อนใจ
“เจ้าพ่อกำลังกริ้ว หากพี่ขอเยี่ยงนั้น ก็เท่ากับเร่งรัดโทษตายให้ไวขึ้น” กรรเจียกตอบอย่างใจเย็น
“ถึงแม้วันนี้ แม่ทัพผู้นั้นจักรอดไปได้ แต่คืนพรุ่งก็ต้องตายอยู่ดี”
“บุราณว่าน้ำเชี่ยวอย่าเพิ่งเอาเรือไปขวาง รอให้เจ้าพ่อค่อยคลายโทสะลงก่อน พี่จักขอเจ้าพ่ออีกครา พี่สัญญาว่าจักช่วยแม่ทัพแห่งปัตตนครให้แคล้วคลาดจากราชภัยให้จงได้”
พิมพาวดียกยอ “นอกจากรูปโฉมจักงามแล้ว เจ้าพี่กรรเจียกยังเปรื่องปราดฉลาดเฉลียวยิ่งนัก หาผู้ใดเปรียบมิได้... รู้เยี่ยงนี้ข้าค่อยคงโล่งใจ”
“เจ้าต้องใจแม่ทัพหนุ่มรูปงามผู้นั้นรึ พิมพา”
พิมพาวดีตกใจที่กรรเจียกรู้ทัน “เจ้าพี่! ข้าต่างด้าว ท้าวต่างแดน ข้าไม่สนใจดอก...เจ้าพี่ช่วยชีวิตเขา ก็เก็บไว้เองเถิด จริงหรือไม่...นางเพ็ง นางแพน”
เพ็ง/ แพนสอพลอตามประสานายว่าขี้ข้าพลอย “จริงแท้เจ้าข้า”
กรรเจียกยิ้มเขิน หน้าแดง โล่งใจที่พิมพาวดีไม่ได้สนใจไชยสิงห์ หารู้ไม่ว่าพิมพาวดีปากไม่ตรงกับใจ!
หน้าคุกเหล่าทหารเฝ้าเวรยามอย่างแน่นหนา
แม่ทัพไชยสิงห์ถูกขังเดี่ยว มัดมือมัดเท้าไว้ด้วยโซ่ตรวนเอ่ยพึมพำ “ข้าคงไม่ได้กลับไปหาเจ้าอีกแล้ว..แม่นางไม้”
แม่ทัพไชยสิงห์สภาพร่างกายบอบช้ำอย่างแสนสาหัส ลืมตาแทบไม่ขึ้นเนื่องจากถูกทรมานอย่างหนัก กรรเจียก เดินเข้ามาในคุกพร้อมอี่และบาจนมาหยุดอยู่หน้าห้องขังแม่ทัพไชยสิงห์ ทหารยามเห็นกรรเจียกเข้ามาก็รีบทำความเคารพ
“เปิดประตูบัดเดี๋ยวนี้” อี่ออกคำสั่งแทน