บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 9
ทหารยามมองหน้ากันอึกอัก
“ยัง.... ยังอีก.... พวกเจ้าอยากหัวหลุดจากบ่าเยี่ยงนั้นรึ” บาเร่ง
ทหารยามจำต้องรีบเปิดประตูให้
“พวกเจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับแม่ทัพไชยสิงห์ตามลำพัง” กรรเจียกสั่ง
ทหารยามค้าน “แต่องค์นิรุทธราชสั่งให้พวกข้าเฝ้าแม่ทัพไชยสิงห์เอาไว้ อย่าให้คลาดสายตาเจ้าข้า”
“ถ้าพวกเจ้าไม่พูด แล้วเจ้าพ่อจะทรงทราบได้เยี่ยงไร” กรรเจียกทำเสียงเข้มใส่
“แต่...” ทหารยามอึกอัก
บาข่มขู่ “พวกเจ้าลืมไปแล้วรึว่านี่องค์หญิงกรรเจียก ราชธิดาขององค์นิรุทธราชกับพระมหาเทวี พวกเจ้ากล้าขัดคำสั่งระวังจะไม่มีเงาหัว”
ทหารยามเกรงกลัวอำนาจกรรเจียกจึงจำยอมถอยออกไป พระธิดากรรเจียกยืนมองแม่ทัพไชยสิงห์ด้วยแววตาเสน่หา ก่อนจะหันมาเห็นอี่กับบายืนมองแม่ทัพไชยสิงห์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขวยเขิน
“เจ้าสองคนก็ออกไปด้วย”
อี่กับบาจำใจต้องทำตามคำสั่งกรรเจียก “เจ้าข้า”
อี่กับบารีบเดินออกไป ทิ้งให้กรรเจียกอยู่กับแม่ทัพไชยสิงห์ตามลำพัง กรรเจียกเดินเข้าไปหยุดอยู่หน้าแม่ทัพไชยสิงห์ แม่ทัพไชยสิงห์ได้สติ ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก็เห็นกรรเจียกยืนอยู่ จึงค่อยๆ ชันตัวขึ้นลุกขึ้นอย่างยากเย็นเพราะระบมไปทั้งตัว
“พระธิดากรรเจียก”
กรรเจียกยิ้ม “เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ”
“องค์หญิงรูปโฉมงดงาม ผู้คนต่างร่ำลือกันไปทั่ว ชาวเมืองปัตตนคร เมืองเล็กๆ อย่างข้า มีหรือจะไม่รู้จัก”
“อยู่ในนี้ เจ้าคงลำบากไม่น้อย”
“เชลยศึกอย่างข้า ก็เปรียบเสมือนลูกไก่ในกงเล็บพญาอินทรี จักฆ่าจักแกงก็ย่อมได้ทั้งนั้น”
“ข้าจักหาวิธีช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่ให้จงได้”
แม่ทัพไชยสิงห์แปลกใจ “องค์หญิงจักทรงทำเยี่ยงนั้นเพื่ออะไร”
กรรเจียกอึกอัก พูดไม่ออก “ข้า... เอ่อ... ข้า...”. เธออยากจะบอกว่ารักแต่ก็ไม่กล้า
“กลับไปเสียเถอะองค์หญิง ที่คุมขังเชลยแห่งนี้จักทำให้เสื่อมเสียเกียรติ เป็นที่ติฉินเอาได้ วันรุ่งพรุ่งนี้ ชะตาข้าจักถึงฆาต ไม่ได้แผ่นดินถิ่นเกิด ก็ขอเอาเมืองขององค์หญิงเป็นป่าช้าสุมเพลิงเชิงตะกอน”
กรรเจียกยิ่งมองแม่ทัพไชยสิงห์ด้วยความชื่นชมในความทระนงในชาตินักรบ