บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 11
คำแก้วกระเสือกกระสนขึ้นบันไดที่ทั้งสูงและชัน พวกกำนันแย้มตามมาติดๆ และพวกชาวบ้านแห่กันมาสมทบเต็มไปหมด
คำปองวิ่งตามมา ห้ามกำนันแย้มขอร้องวิงวอน น้ำตาไหลพราก “กำนัน ฉันไหว้ล่ะ อย่าทำอะไรคำแก้วมันเลย ไว้ชีวิตมันเถอะ”
“ลูกมึงเป็นงู กูปล่อยไว้ไม่ได้ หลีกไป !”
คำปองไม่ฟังเข้าไปขวาง “ฉันไม่หลีก ยังไงมันก็ลูกฉัน กำนันปล่อยมันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง”
“ไอ้กอ ลากอีคำปองออกไป จับมันมัดไว้ก่อน”
กอลากคำปองออกไปมัด ตามคำสั่งกำนันแย้ม “มานี่ !”
“ตามมันไป เอาตัวมันมาให้ได้ !” กำนันแย้มสั่ง
ทันใดนั้น งูวัชระปราการก็เลื้อยออกมาขวางทางขึ้นบันไดเอาไว้
เมืองอินทร์ตะโกนลั่น “สมุนของนังงูขาว ! กำนัน !... ระวัง!!!”
งูวัชระปราการพุ่งเข้าฉกกำนันแย้ม แต่กำนันแย้มก้มหลบ พร้อมยิงปืนใส่ “เล่นทีเผลองั้นเหรอวะ !!!”
งูวัชระปราการเลื้อยหลบทัน แต่แล้วก็ย้อนกลับมารุกไล่ อาละวาดพวกกำนันแย้มอีก
“เข้ามาเลย กูไม่กลัวมึงหรอก ไอ้งูยักษ์” กอท้าทาย
กอใช้ดาบสู้ แต่งูวัชระปราการพ่นพิษใส่ กอหลบพ้นหวุดหวิด พิษของวัชระปราการพ่นโดนพื้นทางเดินเกิดเป็นรอยไหม้น่ากลัว วัชระปราการแว้งขย้ำกัดพวกสมุนกำนันแย้มตายเป็นเบือ เมืองอินทร์ล้วงบ่วงนาคบาศก์ออกมาจากย่าม โอมอ่านคาถาอาคม แล้วเขวี้ยงออกไป บ่วงนาคบาศก์เรืองแสงวาบรัดงูวัชระปราการแน่น จนกระดิกกระเดี้ยไปไหนไม่ได้
“เสร็จกูล่ะ !!! ไอ้งูยักษ์มันสิ้นฤทธิ์แล้ว ใครอยากฆ่าก็ฆ่าได้เลย” เมืองอินทร์ย่ามใจ
“ยิงงงงงงง !!!!” สิ้นเสียงกำนันแย้ม เสียงปืนก็ดังกึกก้อง ระดมยิงไปที่งูวัชระปราการ ชาวบ้านบางคนเอาดาบฟันงูวัชระปราการไม่เลี้ยง เลือดพุ่งกระฉูดแดงฉานไปหมด
วัชระปราการในร่างคนเลือดโซมกาย อาการร่อแร่ “เจ้าแม่....ข้าลาก่อน..... ฉัตรสุดา... ข้ากำลังจะไปหาเจ้าแล้ว....”
ร่างงูวัชระปราการนอนแน่นิ่งจมกองเลือด พวกกำนันแย้มโห่ร้องมีชัยที่สามารถปราบงูยักษ์ได้อีกตัว
ที่ถ้ำใต้เทวาลัย เจ้าแม่นาคีมีเพชรพญานาคติดอยู่ที่หน้าผาก น้ำตาอาบแก้ม “วัชระปราการ เจ้าต่อสู้เพื่อข้าจนตัวตาย... เพื่อนพ้องบริวารข้า ไม่มีแล้ว.....ข้าไม่เหลือใครอีกแล้ว...” เจ้าแม่นาคีซบหน้าสะอื้นไห้เพียงลำพังในถ้ำ “จักกี่ภพ กี่ชาติ พวกมันก็ตามจองล้างจองผลาญข้าไม่จบไม่สิ้น”