บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 14
“อย่าแย่งกันสิวะ !” มหาอำมาตย์ปราม
ทันใดนั้น แผ่นศิลาจารึกก็ตกกระแทกพื้นแตกออกเป็น 3 ส่วน เจ้าอินทร์กับพราหมณ์คนอื่นๆ ตาเบิกโพลง ไม่มีสิ่งใดที่จะป้องกันเจ้าแม่นาคีได้อีกแล้ว ขุนวังกอดแผ่นศิลาจารึกเอาไว้แน่นด้วยความรักตัวกลัวตาย
พระเจ้านิรุทธราชออกมาหน้าหอคำ พื้นด้านล่างกลายเป็นทะเลขนาดใหญ่ บ้านเมืองถูกกลืนหาย พระเจ้านิรุทธราชตะโกนแข่งกับพายุฝนท้าทาย “กูอยู่นี่แล้ว มึงออกมาสิ จักมุดหัวอยู่ทำไม อีนาคอัปรีย์”
ทันใดนั้น เจ้าแม่นาคีก็พุ่งพรวดขึ้นมาจากผิวน้ำ เบื้องหน้าพระเจ้านิรุทธราช ตะโกนก้องด้วยความโกรธแค้น “พวกมึงฆ่าลูกกูในร่างปลาไหลเผือก แล้วยังฆ่าไชยสิงห์คนรักของกูอีกพวกมึงจักต้องพินาศย่อยยับ ชาวมรุกขนครจักต้องชดใช้สิ่งที่ทำไว้กับกูอย่างสาสม!”
“ก็เอาสิวะ ! มึงกับกู ใครจักอยู่ ใครจักตาย บัดเดี๋ยวได้รู้กัน !”
พระเจ้านิรุทธราชยกธารพระกรหัวครุฑขึ้น ฟ้าคำรามเปรี้ยงปร้าง เจ้าแม่นาคีผงะเกรงอำนาจพญาครุฑ เจ้าแม่นาคีพ่นน้ำใส่นิรุทธราช และนิรุทธราชยกธารพระกรขึ้นกำบัง แรงกระแทกของน้ำทำให้หัวพญาครุฑหักกระเด็นออกจากด้ามงาช้างลอยไปตามกระแสน้ำ พระเจ้านิรุทธราชตาเหลือกลาน
“วันนี้ มึงต้องชดใช้บาปเวรที่มึงก่อไว้กับลูกกู ผัวกู ไอ้นิรุทธราช!” เจ้าแม่นาคีฟาดหางใส่ร่างพระเจ้านิรุทธราชลอยละลิ่วกระแทกหอคำจนกระอักเลือด
“พระบาทเจ้า!”
เจ้าอินทร์และเสนาอำมาตย์ปราดจะเข้าไปช่วย แต่ถูกเจ้าแม่นาคีพ่นพิษใส่ตายเรียบ ขุนวังตายทั้งๆ ที่กอดแผ่นศิลาจารึกเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย เจ้าแม่นาคีเอาหางกระหวัดร่างพระเจ้านิรุทธราช ลอยละลิ่วลงไปในน้ำ พระเจ้านิรุทธราชสำลักน้ำ คลื่นบ้าคลั่ง ม้วนตัวกระแทกพระองค์ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งขาดใจตาย ร่างพระเจ้านิรุทธราชจมหายไปกับคลื่นน้ำ พร้อมกับการล่มสลายของมรุกขนคร!
นาคีในร่างพญานาคเลื้อยกลับมาที่คูหาบาดาล ทันทีที่โผล่พ้นน้ำ ท่อนบนก็เป็นคนทันที นาคีตกใจเมื่อเห็นท้าวศรีสุทโธนาคยืนอยู่เบื้องหน้า “เจ้าปู่ !”
“บาปนัก”
นาคีเอ่ยอย่างคับแค้น “ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่พวกมันทำไว้กับหลาน”
“ความโกรธมีโทษทุกระดับ สถานเบาคือเผาใจให้เป็นทุกข์ สถานกลางอาจผลักดันให้สังหารผู้อื่น สถานหนักก็ถึงขั้นฆ่าได้ไม่เว้นแม้กระทั่งตนเอง เมื่อรู้ว่าความโกรธเป็นของร้อน เหตุใดจึงไม่ดับระงับเสีย”
“หากหลานไม่แก้แค้น แล้วจักหายแค้นได้เยี่ยงไร”
“ที่สุดของการล้างแค้นคือการรบกับความมืดในใจตน ความมืดดำ อันเกิดจากความเกลียดจักทำให้เจ้าพร้อมสร้างศัตรูใหม่ขึ้นมาได้ตลอดเวลา อารมณ์ร้ายเปรียบดั่งอสรพิษที่จักติดตามรังควานเจ้าไม่ให้เป็นสุข”