บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 16
คำพูดของคำแก้วทิ่มแทงใจทศพลยิ่งนัก เขารักคำแก้ว แต่คำแก้วเป็นงูผี ทศพลเอามือทุบหัวตัวเอง สับสน ไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกกับคำแก้วอย่างไรดี
บุญส่งนั่งจิบกาแฟร้อนๆ ในหัวคิดวิธีตามล่าคำแก้วกับกำนันแย้ม นายกอ
“ตอนนี้พวกชาวบ้านทั้งดอนไม้ป่ารู้กันหมดแล้วว่านังคำแก้วเป็นงูผี” กำนันแย้มสะใจ
“บริวารของมันถูกฆ่าตายไม่เหลือหรอ เหลือแค่นางงูขาวตัวเดียวเท่านั้น” เมืองอินทร์เอ่ยบอก
หมออ่วมนับนิ้ว “เที่ยงนี้จะเกิดสุริยคราส นาคราชกลืนดวงตะวัน เราต้องรีบหาวิธีกำจัดมันก่อนที่มันจะมีฤทธิ์มีเดชขึ้นมาอีก”
“นังคำแก้วเหมือนหมาจนตรอก มันต้องมุดหัวอยู่ที่ไหนสักที่ในเทวาลัย” บุญส่งออกความเห็น
“ข้าส่งคนไปหาทุกซอกทุกมุม แต่ก็ไม่พบ มันหายตัวไปเหมือนล่องหน” กำนันแย้มเครียด
“แล้วในถ้ำใต้เทวาลัยล่ะ ส่งคนลงไปหาแล้วหรือยัง”
กอรีบหันกลับมาตอบบุญส่ง “โอ๊ยยย ไม่มีใครกล้าลงไปหรอก ในถ้ำนั่นสลับซับซ้อนยิ่งกว่าเขาวงกต เกิดผีบังตาอาจต้องวนเวียนอยู่ในถ้ำ หาทางออกไม่ได้ ตายอยู่ในนั้น”
“แล้วเราจะลากตัวมันออกมาได้ยังไง”
พิมพ์พรเดินเข้ามา ได้ยินที่บุญส่งปรึกษากับกำนันแย้มก็แทรก “ในเมื่อเราเข้าไปล่ามันไม่ได้ ก็ปล่อยให้มันรนออกมาที่ตายเอง”
“มนต์อาลัมพายน์ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ไปแล้ว จะเรียกมันออกมาได้ยังไง” เมืองอินทร์สงสัย
บุญส่งเร่ง “มีวิธีอะไรก็บอกพ่อมา”
“นังคำแก้วมันรักแม่ยังกับอะไรดี ทำไมไม่ใช้แม่มันให้เป็นประโยชน์ล่ะคะ” พิมพ์พรยิ้มร้าย
บุญส่งพอใจในความคิดลูกสาว เห็นด้วยกับแผนการ เจิดนภาแอบฟังอยู่หลังประตู ไม่สบายใจ รู้สึกได้ถึงความโหดเหี้ยมของพิมพ์พร
เจิดนภาปลีกตัวออกมา ไม่อยากจะยุ่งกับพิมพ์พรอีกต่อไป “ยัยพิมพ์นะยัยพิมพ์ ไม่นึกเลย ว่าจิตใจจะโหดร้ายป่าเถื่อนถึงขนาดนี้ ฉันน่าจะกลับกรุงเทพไปพร้อมกับพวกนายวันชนะก็ดี” เจิดนภานั่งบนขอนไม้ใกล้ๆ หลุมดักสัตว์
ภายในหลุม วันชนะจามใส่หน้าประกิตอย่างแรง “ฮ้าดดดดด... เช้ย !!!”
“เต็มหน้าเลยไอ้นะ” ประกิตเอามือปาดเช็ดหน้า
“สงสัยจะมีคนบ่นถึงฉันว่ะ ฮ้าดเช้ยยยยย !!!” วันชนะจามอีกรอบ คราวนี้ดังกว่าเก่า
เจิดนภาได้ยินเสียงวันชนะจาม ก็สะดุ้ง ตกใจ นึกว่าผีหลอก “เสียงจาม !!! นะโมตัสสะ ภะคะวะโต.... ลูกช้างกลัวแล้ว อย่ามาหลอกมาหลอนลูกช้างเลยนะเจ้าคะ” เจิดนภายกมือไหว้ปลกๆ ตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว
เชษฐ์ได้ยินเสียงเจิดนภาก็จำได้ “เสียงเจิดนภานี่”