บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 20
สมุนกำนันแย้มเอาตัวทศพลเข้ามามัดกับเสากลางลานหน้าเทวาลัย
ทศพลเห็นร่างของคำปองดำเป็นตอตะโก ก็แทบช็อค “แม่ !!! พวกแกทำอะไรของแก แม่คำปองเกี่ยวอะไรด้วย พวกแกยังเป็นคนกันอยู่หรือเปล่า”
“อีคำปองมันโดดเข้ากองไฟเอง พวกข้าไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย” หมออ่วมแก้ตัว
“เรียกนังงูผีเมียแกออกมาซะดีๆ ว่าไง จะเรียกหรือไม่เรียก” กำนันแย้มสั่ง
“ต่อให้ตาย ผมก็ไม่เรียก ถึงคำแก้วจะเป็นงู แต่ก็ยังไม่อำมหิตเลือดเย็นเท่าสัตว์ร้ายในร่างคนอย่างพวกแก อย่าออกมานะคำแก้ว” ทศพลตะโกนลั่น
“รักกันเหลือเกิน.... กูอยากจะรู้นักว่าเมียมึงจะรักมึงมากแค่ไหน” กำนันแย้มกัดฟันด้วยความโมโห แล้วจุดไฟที่โคนเสา ไฟลุกพรึ่บอย่างรวดเร็ว
พิมพ์พรพอเห็นทศพลถูกจับตัวมาก็จะเข้าไปช่วย แต่บุญส่งจับแขนพิมพ์พรเอาไว้แน่น พิมพ์พรร้องลั่น “พล! อย่าฆ่าเขา พ่อ พิมพ์ขอร้อง ไว้ชีวิตพลเถอะ”
“ยัยพิมพ์ อย่าเข้าไป” บุญส่งขัดขวาง
เปลวไฟปะทุ ทศพลรับรู้ถึงไอร้อนจากกองไฟที่ใกล้แผดเผาเข้ามาทุกที
สุภัทร อาจารย์ทัศนัย และเพื่อนๆ ทศพลเข้ามาเห็นตอนทศพลถูกเผาพอดี
“เจ้าทศพล !!!” สุภัทรพยายามจะเข้าไป แต่ถูกสมุนของกำนันแย้มจับตัวเอาไว้
“คนกำลังจะตาย ยืนมองกันอยู่ได้ รีบดับไฟเร็ว!” อาจารย์ทัศนัยโวย
พวกชาวบ้านไม่มีใครสนใจต่างโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง สะใจที่เห็นทศพละกำลังจะถูกเผาทั้งเป็น เพื่อนๆ ทั้งสี่ของทศพลจะเข้าไปช่วย แต่ถูกสมุนกำนันแย้มรุมยำจนน่วม ดวงอาทิตย์ถูกคราสกลืนเกินครึ่งดวงแล้ว
เจ้าแม่นาคีลืมตาขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความแค้น สุดจะทนอีกต่อไป “ต่อให้ต้องเป็นสัตว์เดรัจฉานไปชั่วกัปชั่วกัลป์ ข้าก็ยอม !” ดวงตาของเจ้าแม่นาคีกลายเป็นสีแดงด้วยความแค้น
ทศพลถูกไฟเผา ร้อน ทุรนทุราย
กำนันแย้มตะโกนท้าทาย “แม่มึงตายโหงในกองไฟแล้ว ผัวมึงกำลังจะตายอีกคนอีคำแก้ว มึงจะออกมาหรือไม่ออก !”
พิมพ์พรเป็นห่วงทศพล ขณะที่คนอื่นยิ้มด้วยความสะใจ
“คำแก้วอย่าออกมา คำแก้ว พี่ยอมตาย !” ทศพลร้อนทุรนทุราย
ทันใดนั้น ลมพายุพัดอู้ ท้องฟ้ามืดครึ้ม ดำทะมึนไปทั่วทุกทิศ สุริยคราสเกือบจะเต็มดวงอยู่แล้ว ฝนเทลงมาดับกองไฟที่เกือบจะคลอกทศพลได้อย่างหวุดหวิด