บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 17
สมมาตรดีใจ “จริงด้วย!!! ยัยเจิด ! ช่วยฉันด้วย ฉันอยู่ในนี้ !”
พวกเพื่อนๆ ทั้งสี่ต่างร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากเจิดนภา
เจิดนภาได้ยินเสียงเพื่อนๆ ก็เหลียวซ้ายมองขวา “เสียงนายสมมาตร ดังมาจากทางนี้ !”
“ยัยเจิด ช่วยพวกฉันด้วย !” เสียงวันชนะตะโกนก้อง
“พวกนายอยู่ไหนน่ะ” เจิดนภาเอียงหูหา
“ทางนี้!”
เจิดนภาตามหาจนกระทั่งถึงต้นเสียง รีบเอามือคุ้ยเศษใบไม้ ใบหญ้าออกเห็นว่าเป็นหลุมดักสัตว์ เจิดนภาเห็นเพื่อนทั้งสี่ สุภัทร และทัศนัยอยู่ก้นหลุม ก็ตกใจ “พวกนาย ! อาจารย์ทัศนัย ! ดอกเตอร์ ! ไหนกำนันแย้มบอกว่าส่งลงแพล่องกลับกรุงเทพไปแล้วไง ทำไมถึงมาอยู่ในนี้ได้ล่ะคะ”
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย รีบหาทางช่วยพวกเราขึ้นไปก่อนเถอะ” อาจารย์ทัศนัยตะโกนบอก
“ค่ะๆๆๆ” เจิดนภากุลีกุจอหาวิธีช่วยเหลือให้ขึ้นมาจากหลุมดักสัตว์
เสียงตีเกราะเคาะไม้รัวๆๆ ของพวกชาวบ้าน คำปองถูกใส่ขื่อคา ถูกพวกกำนันแย้มแห่ประจานรอบหมู่บ้านก่อนส่งไปยังเทวาลัย
กระถุ่งได้ที ใส่ไฟกับมิ่ง เม้า “ดอนไม้ป่าเกิดอาเพศเพราะอีคำปองมันทำผิดผี ลูกมันถึงได้ออกมาเป็นงู”
“อุบาทว์แท้ ! ที่งูผีออกมาอาละวาดฆ่าคนคงเพราะนังคำปองเป็นต้นเหตุ” เม้าเห็นด้วย
“ดี ส่งมันไปเป็นเครื่องสังเวยเจ้าแม่ หมู่บ้านเราจะได้สงบสุข” มิ่งเสียงเหยียด
พวกชาวบ้านต่างก่นด่าสาปแช่งคำปอง เอาหินปาใส่ บ้างถ่มน้ำลายรด น่าเวทนามาก
ถนนหน้าบ้านคำปอง เสียงโหวกเหวกของพวกชาวบ้าน ทำให้ทศพลวิ่งออกมาดู ทศพลเห็นคำปองถูกใส่ขื่อคาแห่ประจาน หน้าตาบวม หัวแตก เพราะถูกหินปา
ทศพลรีบวิ่งออกไปหาคำปองทันที “แม่ !!!!”
ทศพลเข้าไปช่วยยังไม่ทันถึงคำปอง ก็ถูกพวกชาวบ้านรุมประชาทัณฑ์เสียก่อน
กระถุ่งยุ “มันเป็นผัวนังงูผี กระทืบมันเลย”
ทศพลถูกสมุนกำนันแย้มซัดจนหมอบลงไปนอนคลุกฝุ่นอยู่กับพื้นถนนลูกรัง “พวกมึงจะทำอะไรแม่กู ! ปล่อย !”
กำนันแย้มเดินเข้ามาคุกเข่าใกล้ๆ ลูบหัวทศพล “เดี๋ยวเอ็งก็รู้” กำนันแย้มยิ้มอำมหิต แล้วเดินไป
เจิดนภาเอาไม้พะองพาดปากหลุมช่วยทุกคนขึ้นมาได้
“เจ้าทศพลยังปลอดภัยดีมั้ย” สุภัทรถามสีหน้าเป็นห่วง
“เมื่อวานยังดี แต่วันนี้ไม่แน่ใจแล้วค่ะ” เจิดนภาตอบกำกวม