บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 9
“สำเร็จหรือไม่สำเร็จ คืนนี้เราต้องตามไปดูให้เห็นกับตา !” สายตากำนันแย้มมุ่งมั่น
บุญส่งมั่นใจว่าชนวนระเบิดที่ทิ้งเอาไว้จะต้องได้ผลแน่นอน
นกเค้าแมวเกาะอยู่บนกิ่งไม้เวลากลางคืน ดวงตากลมโต ดูกี่ทีก็คล้ายนกผี คำแก้วนอนหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลียตั้งแต่หัวค่ำ ทศพลนอนเอามือก่ายหน้าผาก ยังไม่หลับครุ่นคิดถึงแต่เรื่องที่บุญส่งเล่าให้ฟังเมื่อตอนกลางวัน
ทศพลรับเพชรพญานาคมาดูด้วยความสงสัย
“เพชรพญานาค ! สัญลักษณ์ของนาคี” บุญส่งเอ่ยบอก
“นาคี ?” ทศพลสงสัย
“นี่แหละคือคำตอบของสิ่งที่หลานและพวกชาวบ้านสงสัย หลานแค่เอาเพชรเม็ดนี้ไปติดที่หน้าผากระหว่างคิ้วของคำแก้ว หากเป็นนางงูผีอย่างที่สงสัยจริง มันจะกลายร่างกลับคืนสัญชาติเดิมเป็นงูเผือกหัวหงอนทันที”
“แล้วถ้าคำแก้วไม่ใช่ล่ะ ?”
“ถ้าติดเพชรพญานาคที่หน้าผากคำแก้วแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น อานี่แหละจะเป็นคนพูดให้ชาวดอนไม้ป่าทุกคนรวมทั้งกำนันแย้มเลิกเข้าใจผิดคำแก้ว”
“นิทานหลอกเด็ก มันเหลือเชื่อเกินกว่าที่จะเป็นไปได้”
“ต่อให้ไม่เชื่อ แต่หลานก็ต้องทำ คำแก้วจะได้พ้นมลทินเสียที ไม่อย่างงั้นทุกคนก็จะไม่เลิกปักใจว่าคำแก้วเป็นงูผีงูปีศาจ”
บุญส่งใช้ไม้นวมหว่านล้อมจนทศพลตายใจ ยอมรับเพชรพญานาคเอาไว้
ทศพลมองเพชรพญานาคในมือที่หยิบออกมาจากใต้หมอน ทศพลมองไปยังคำแก้วที่หลับสนิทภายใต้แสงตะเกียงสลัวริบหรี่ ตัดสินใจที่จะพิสูจน์ให้รู้กันจะจะ จู่ๆ สายตาทศพล เห็นร่างนาคีชุดแพรเยื่อไม้ซ้อนทับร่างคำแก้วแวบหนึ่ง “แม่นางไม้ !”
ทศพลรีบถอดแว่นขยี้ตา เพียงชั่วเสี้ยววินาที ภาพนั้นอันตรธานหายไป ทศพลจดๆ จ้องๆ ก่อนติดเพชรพญานาคที่หน้าผากคำแก้วด้วยมืออันสั่นเทา
ทันทีที่เพชรพญานาคติดที่หน้าผาก คำแก้วก็กรีดร้องลั่น “กรี๊ดดดดดด !!!”
เพชรพญานาคที่ติดหน้าผากติดแน่นแนบสนิทราวกับเป็นอวัยวะชิ้นหนึ่ง
“คำแก้ว !!” ทศพลตกใจ