บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 18 หน้า 3

“นานเท่าที่ฉันต้องการ”

“แกรักคุณดาเข้าแล้วล่ะสิ” ชาคริตอึ้งกับคำว่า”รัก” “แกไม่ต้องยุ่งเรื่องฉันให้มากนัก”

“แล้วยังจะคิดแก้แค้นคุณดิลกอีกเหรอ รักลูกแต่แค้นพ่อ...”ชาคริตตัดบท “เออน่า..ฉันจัดการได้! ดาต้องเข้าใจ!”

ชาคริตที่กำลังหัวใจฟูพองเริ่มแฟบลง แอบกังวลเรื่องที่ทัศนะเตือน

ครัวบ้านเชิงเขา ญาดากำลังทำขนมปังชุบไข่ (French Toast) อยู่หน้าเตา เขมิกาจัดถ้วยกาแฟไว้สี่ชุดจนเสร็จ แล้วหันไปจะยกโถกาแฟออกจากเครื่องชง

“เดี๋ยวก็ได้ รอขนมปังเสร็จก่อน ไม่งั้นกาแฟจะเย็นซะก่อน” เขมิกายืนมองญาดานิ่ง “มีอะไรเหรอ มองพี่จัง”

“พี่ดาดูมีความสุขจัง..ลืมไป..พี่ดากำลังอยู่ในช่วงฮันนีมูน”

ญาดาเขิน “ไม่ใช่อย่างงั้น..เป็นครั้งแรกที่ชีวิตพี่นิ่ง..สงบ..แล้วก็..”

“ได้อยู่กับคนที่พี่ดารัก..”

“พี่ไม่รู้ว่า ความรู้สึกตอนนี้เรียกว่าอะไร รู้แต่ว่าเป็นห่วงเค้า อยากให้เค้ามีความสุข พี่ตั้งใจไว้ว่าจะช่วยเค้าหลุดพ้นจากพวกอิทธิพลมืดให้ได้”

“แต่เขมยังไม่ค่อยไว้ใจ”

“เรื่องที่ผ่านมา เป็นเพราะคุณคริตถูกคุณป๋าสั่งมา แต่เค้าไม่สามารถบอกเบื้องหลังเบื้องลึกได้ แต่มันจบแล้วล่ะ ต่อไปเราจะเริ่มต้นกันใหม่..” เขมิกามองญาดาที่กำลังมีความสุข/อย่างไม่อยากขัดคอ

ย่านการค้า กสิณหน้าเครียดเดินคุยมือถือไปพลางหลบผู้คนที่เดินผ่านไปพลาง

“No,no..It’s just a rumor. Our business isn’t in crisis at all. กสิณฟังไปพักแล้วอารมณ์เริ่มเสีย “Hey! Don’t hang up!” กสิณมองมือถืออย่างแค้นใจที่โดนตัดสาย “ไอ้พวกตาขาว!”

เสียงมือถือดังขึ้นอีก กสิณกดรับทันที

“ไม่จริงใช่มั้ย พ่อ แล็ปเราไม่ได้ล้มใช่มั้ย ไอ้พวกหุ้นส่วนมันตื่นตูมไปเอง..” กสิณนิ่งอึ้ง “อะไรนะพ่อ!! พูดใหม่ดิ”

กสิณถือมือค้างอย่างงงงัน และช็อคหนักมาก กสิณพึมพำทวนคำพ่อ “อยู่เมืองไทยต่อไป..ที่นี่ไม่เหลืออะไรแล้ว..ไม่จริงๆ!!” กสิณเปิดมือถือค้นหาข่าวในอินเตอร์เน็ต เห็นข่าวพาดหัวเล็กๆ “KTT lab’s bankruptcy rumors are true”

“..ล้มละลาย..”

“คุณกสิณ” ปาริฉัตรโผเข้ามาหากสิณอย่างดีใจ กสิณรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “นึกว่าจะมาไม่ถูกซะแล้ว”

“ไหน Wedding Studio อยู่ตรงไหน”