บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 18 หน้า 4
“นี่ไงคะ ไปค่ะ แม่รออยู่” ปาริฉัตรชี้ไปที่ร้านเช้าชุดราตรี ป้ายชื่อไทยๆ ประมาณ “ร้านแพรวพรรณราย”
กสิณยืนมองอย่างงงที่เห็นหน้าร้านมีแต่ชุดราตรีปนกับชุดเจ้าสาวแบบโหลๆ
ในร้านเช่าชุดราตรี กมลพรรณรออย่างตื่นเต้นและลุ้นๆ ปาริฉัตรเดินออกจากม่านสีแจ๋นๆในชุดเจ้าสาวกรุยกราย แต่ดูออกว่าเป็นเสื้อมือที่สิบ กมลพรรณยิ้มหน้าบานอยู่แล้วค่อยๆหุบยิ้ม พินิจหาความดีงามของชุด
“เป็นไง แม่ ชุดนี้แพงสุดในร้าน”
“ถูกแพงไม่ว่า แต่มีชุดใหม่กว่านี้มั้ย”
“แต่ฉัตรอยากได้แบบนี้ คุณกสิณว่าไงคะ” กสิณเหม่อกังวลเรื่องตัวเองอยู่
กมลพรรณ/ปาริฉัตร “คุณกสิณ!”
กสิณสะดุ้ง “อะไรครับ”
“เป็นไงบ้างคะ” ปาริฉัตรหมุนตัวโชว์ “คุณใส่ชุดอะไรก็สวยทั้งนั้น” ปาริฉัตรยิ้มปลื้มที่กสิณยอมร่วมมือแต่โดยดี
“เจ๊เขียวๆ ฉันเอาชุดนี้” เจ๊เขียวหอบชุดแต่งงานเสล่อๆออกมา “มีชุดให้ลองอีกเยอะเลยนะฮะ”
“ไม่ล่ะ ช่วยเข้าเอวให้อีกสองเซ็นต์ แล้วเดี๋ยวฉันจะมาลองอีกครั้ง”
“มัดจำเท่าไหร่ดีฮะ”
“จ่ายหมดเลย เก็บชุดนี้ให้ฉันคนเดียวเลยนะ ห้ามให้คนอื่นเช่าก่อน” กสิณมั่วถือชุดทักสิโด้มาวางไว้
“คิดเงินรวมกับชุดเจ้าบ่าวด้วย”
“อะไร ยังไงคะ คุณกสิณ” กมลพรรณทำท่าค้านจะไม่ให้ลูกสาวจ่ายเงินให้ แต่ปาริฉัตรรีบเออออ
“ไม่เป็นไรคะ จ่ายรวมกันไปเลย ฉัตรกับคุณกสิณก็เป็นคนๆเดียวกันแล้ว..ขอบคุณนะคะที่มาวันนี้”
ปาริฉัตรเขย่งหอมแก้มกสิณฟอดใหญ่ ปาริฉัตรมัวแต่ดีใจที่กสิณใจอ่อนยอมร่วมมือ
หน้าร้านเช่าชุดราตรี กสิณเดินนำทางออกจากร้าน กมลพรรณกับปาริฉัตรเดินตามหลังมา ปาริฉัตรเริ่มรู้วิงเวียน “แม่มียาดมมั้ย ฉัตรเวียนหัวจัง” กมลพรรณควานหายาดมส่งให้ปาริฉัตร
“ก็เล่นไม่ยอมกินข้าว กลัวอ้วน กลัวใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย แล้วเป็นไงล่ะ”
“ฉัตรไม่ได้เวียนหัวแบบนั้น มันเหม็นไปหมด หรือว่าฉัตรท้องคะ แม่ ! ข่าวดีนะเนี่ย” ปาริฉัตรดีใจเนื้อเต้น
“เออดี! ยุคท้องก่อนแต่ง เค้าเรียกข่าวดี” กสิณเดินๆอยู่หยุดและหันขวับมาทันที
“ที่เหม็นๆน่ะ เหม็นท่อไอเสียไงคุณ ท้องเหรอ? Impossible!
“ก็ไม่แน่นะคะ เรารีบกำหนดวันแต่งงานกันเลยดีกว่า สิ้นเดือนนี้เลย อีกสองอาทิตย์ทันอยู่แล้ว”
กสิณทำหน้าสลด “ผมขอเวลาอีกหน่อย”