บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 18 หน้า 5
“อย่ากลับคำเป็นอันขาด ไม่งั้นฉันไม่ไว้หน้าคุณแน่!”
“คือ..ผมตั้งใจจะปักหลักอยู่เมืองไทย ผมขอเวลาหางานใหม่ โปรไฟล์ระดับผมนี่หาไม่ยากหรอกครับ ผมสัญญา..คุณฉัตร..ผมจะแต่งงานกับคุณ..” กสิณดึงปาริฉัตรมาจับไว้ กะจะเกาะเต็มที่
“ค่ะ..ฉัตรจะรอ” กมลพรรณตบอกปุๆ “ลูกเขยฉันตกงานหรือเนี่ย” กมลพรรณมองกสิณอย่างเริ่มไม่ปลื้มแล้ว
สนามหน้าบ้านเชิงเขา บรรยากาศป่าๆสวยๆร่มรื่น ดอกไม้ใบหญ้า เห็นถึงความสวยในโลกที่สงบเงียบ ชาคริตนั่งคู่อยู่กับญาดาที่บนผ้าผืนสวย ไม่ไกลจากจุดปิกนิก เขมิกาเดินถ่ายรูปดอกไม้ป่าอย่างเพลิน ถ่ายแบบใกล้ๆ
แล้วเขมิกาชูมือถือเพื่อเก็บภาพกว้างของป่าทั้งป่า ทัศนะเดินมาทางด้านหลังจับมือเขมิกาให้สูงขึ้นและช่วยจับภาพที่ดูดีเก็บภาพได้หมด ทัศนะจับมือเขมิกาถ่ายรูปแบบพาโนรามา หมุนไปรอบๆตัว เขมิกาหันมายิ้มอย่างชอบใจที่เก็บภาพได้สวยขึ้น เขมิการีบกดปุ่มใหม่แล้วถ่ายเซลฟี่กับทัศนะที่ยิ้มเขินได้ทุกรูป
ญาดากำลังทาตับบดบนขนมปังกรอบวางเรียงในจาน ชาคริตเอาไหล่ชนไหล่ญาดาที่ไม่ยอมสนใจเขา
“ขอกาแฟถ้วยสิ”
“กระติกกาแฟอยู่หน้าคุณนี่ไง”
“รินให้หน่อย”
“มือไม่ว่าง”
“ต้องว่าง” ชาคริตเอาตัวชนญาดาเบาๆอย่างไม่ยอมแพ้ จนขนมปังในมือญาดาแทบกระเด็นหลุดมือ
“ทำตัวเป็นเด็กไปได้” ญาดายอมแพ้หันมารินกาแฟให้ชาคริต ชาคริตรับถ้วยกาแฟมาแต่ยังไม่จิบ ตามองที่ญาดาเขม็ง ญาดารู้ทันรีบขยับจะลุกหนี แต่ไม่มีทางทันชาคริตที่วางถ้วยกาแฟลงทันควัน ชาคริตตะครุบกอดตัวญาดาไว้ เวลาเดียวกับที่ทัศนะกับเขมิกาเดินเข้ามา ชาคริตค่อยๆดึงกิ๊บ ปล่อยให้ผมญาดาสลายออก
“บอกแล้วว่า ชอบให้ปล่อยผมแบบนี้”
“คุณนี่ ผมฉันยุ่งหมด” ชาคริตลูบผมให้ญาดาอย่างช้าๆและอ่อนโยน ทัศนะกับเขมิกายืนมองเก้ๆกังๆเหมือนมาขัดจังหวะช่วงสามีภรรยาสวีทกัน ญาดาเห็นทัศนะกับเขมิกาทำท่าจะผละออก รีบเรียกไว้
“จะไปไหนคะ รับกาแฟมั้ยคะ”
“จะไปเดินเล่นต่อ ก็ไปสิ” ทัศนะแกล้งดึงเขมิกานั่งร่วมด้วยกันทันที “ขอรบกวนกาแฟแก้วนะครับ คุณดา”
ชาคริตส่งกระติกกาแฟให้ทัศนะรินเอง “จะกลับเมื่อไหร่”
“ค้างซักคืนเถอะค่ะ แล้วพรุ่งนี้กลับด้วยกัน”
“ใครบอกว่าเราจะกลับ”