บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 22 หน้า 10
เชษฐาสำทับ “นั่นสิครับ มันต้องมีอะไรที่ทำให้พระอรรคตัดสินใจแบบนั้น”
อัคนีมองอุบลที่น้ำตาไหล แล้วคิดถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น
เสียงของปืนใหญ่ดังไม่ขาดสาย เสียงผู้คนกรีดร้อง
พระอรรค กำลังรบกับพวกทหารอังวะ “ออกไป พวกมึงอย่ามาเหยียบแผ่นดินกู!!”
“เอาอย่างไรดีขอรับคุณพระ ไอ้พวกอังวะมันบุกมาถึงวัดพระศรีสรรเพชรแล้ว” พระอรรคหันไปมองวัด เห็นว่าไฟเริ่มลุกไหม้บริเวณวัดศรีสรรเพชร จันร้องไห้ “เห็นทีกรุงศรีจะไม่รอดแน่แล้วขอรับ!!”
พระอรรคเสียใจ น้ำตาคลอ ทันใดนั้น พระอรรคตัดใจ หันไปสั่งพวกจัน “ถ้าเยี่ยงนั้นก็ต้องรักษาสิ่งที่ยังเหลืออยู่เอาไว้ให้ได้! ไป!!”
พระอรรคนำออกไป จันและทหารวิ่งตามพระอรรค ฝ่าทหารอังวะมุ่งไปอีกทาง
พระอรรคมาจนถึงรั้ววัดราชบดินทร์ พระอรรคสั่งจัน “ไอ้จัน เอ็งไปเอาตรวนที่ข้าให้เตรียมไว้มา!”
จันวิ่งออกไป พระอรรคนำกลุ่มทหารวิ่งไปทางหน้าโบสถ์ ชายชุดดำโพกหัวปิดหน้าปิดตาสองคนท่าทางลับๆล่อๆวิ่งแอบไปอีกทาง แต่พระอรรคไม่เห็น ทันใดนั้นมีทหารจากในวังหลวงวิ่งเข้ามา พระอรรคคิดว่าเป็นพวกอังวะ เงื้อดาบจะฟัน
“อย่าขอรับ! กระผมมาจากพระโหราจารย์!” พระอรรคลดดาบ ทหารรีบเข้ามาลงนั่งรายงาน “พระโหราจารย์ให้มาแจ้งกับคุณพระ เพลานี้พ่ออยู่หัวไม่มีผู้ใดอารักขาเลยขอรับ!”
พระอรรคตกใจ “แล้วทหารของกรมวังหายไปไหนกันหมด?!”
“พวกอังวะมันบุกเข้ามาทุกทิศทางฆ่าทหารตายไปเกือบหมด! เพลานี้พ่ออยู่หัวจึงยังประทับอยู่ในพระที่นั่ง ไม่ยอมเสด็จหนีไปไหน! พระโหราจารย์กำลังรวบรวมไพร่พลเท่าที่เหลือไปอารักขาพ่ออยู่หัวขอรับ!!”
พระอรรคคิดหนักมองเข้าไปในโบสถ์ที่เป็นปากทางเข้าอุโมงค์ซึ่งตนมีหน้าที่ลงไปเฝ้า แต่ก็ห่วงพ่ออยู่หัวและพระโหราจารย์มาก พระอรรคคิดเร็วว่าจะต้องหาคนที่ไว้ใจลงไปเฝ้าแทน และคนนั้นคืออุบล
พระอรรคตัดสินใจบอก “เอ็งล่วงหน้าไปบอกพระโหราจารย์ ข้าจัดการธุระทางนี้เสร็จสิ้น จักตามไปอารักขาพ่ออยู่หัว!!”
ทหารทำความเคารพพระอรรค แล้วรีบวิ่งออกไป พระอรรคสีหน้าคิดหนัก
“เมื่อถึงเวลาทุกคนควรได้ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด เวลานั้นจะนึกถึงตัวเองอีกทำไม เราควรจะคิดถึงประโยชน์แห่งแผ่นดิน อย่าว่าแต่หัวคนอื่นเลย หัวตัวเองก็ควรเสีย ถ้าเพื่อแผ่นดิน!!!”
พระอรรคเสียใจกับสิ่งที่ตนต้องเลือก
--- จบพิษสวาท ตอนที่ 22 ---