บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 22 หน้า 6
“น้องไม่ใช่เด็กนะเจ้าคะ ถึงต้องมีรางวัลมาหลอกล่อ”
“ต่อให้เจ้าโตมากกว่านี้ เจ้าก็เป็นเด็กสำหรับข้าอยู่ดี”
พระอรรคตบหัวทิพอย่างเอ็นดู ทิพแอบยิ้มเศร้าๆที่พระอรรคมองตนเป็นแค่น้องสาวตลอดมา
โรงซ้อมรำของอุบล อุบลยืนมองจากโรงซ้อม พระอรรคกับทิพเดินแยกไปที่ริมน้ำด้วยกัน
“ใกล้เพ็ญเดือนสิบสองแล้ว ปีนี้เป็นปีแรกที่อุบลออกจากวังหลวงมาอยู่ข้างนอก ข้าอยากให้เขารู้สึกว่าที่นี่เป็นบ้านของเขา เจ้าคิดว่าข้าควรทำเยี่ยงไรดี?” ทิพยิ้ม พระอรรคเขินแล้วดุ “ข้าปรึกษาเจ้าเป็นการเป็นงาน”
ทิพยิ้มๆ “ขออภัยเจ้าค่ะ น้องคิดว่าคุณพระจักรบเป็นอย่างเดียวเสียอีก ...เอาใจสตรีก็เป็นนะเจ้าคะ”
พระอรรคเขิน แต่แสร้งทำหน้าดุกลบเกลื่อน ทิพยิ้มขำ อุบลมองสองคนที่หยอกล้อกันแล้วอึ้งไป
“ถ้าเยี่ยงนั้นเราก็จัดงานลอยประทีปที่ท่าน้ำบ้านเราดีไหมเจ้าคะ ที่โรงละครริมน้ำของคุณพี่อุบล เราก็จัดการแสดงเล็กๆ ชาวบ้านจักได้มาดูด้วย...”
“แต่ข้าอยากมีอะไรเป็นพิเศษให้กับอุบล”
ทิพคิดๆแล้วมองหน้าพระอรรค “คุณพระเคยแต่งลำนำไหมเจ้าคะ?” พระอรรคชะงักมองหน้าทิพ “ลำนำคืนเดือนเพ็ญ แต่งให้กับคนรักอย่างไรเจ้าคะ”
พระอรรคยิ้ม เห็นด้วยกับทิพอาภา
อุบลน้อยใจจนน้ำตาซึม เพราะพระอรรคไม่เคยทำแบบนั้นกับอุบลเลย
ระหว่างที่คนงานกำลังทำงาน พระอรรคนั่งเขียนอะไรเครียดๆอยู่คนเดียวที่มุมหนึ่ง จันเดินเข้ามามองๆ เห็นว่าพระอรรคท่าทางเคร่งเครียด เลยจะเดินออกไป
“จัน เอ็งมานี่”
“จักให้กระผมรับใช้สิ่งใดหรือขอรับคุณพระ?”
“เอ็งช่วยฟังหน่อย ว่าดีหรือยัง?”
จันชะงัก งงๆ
“เห่เอย พระจันทร์เพ็ง เด่นลอยฟ้า เวหาหาว ทอแสง สุกสกาว เป็นเจ้าแห่ง โพยมบน ทรงกลด งามกระจ่าง แลสว่าง ทั่วเวหน เทียบกับ พักตร์.....
พระอรรคคิดๆ “เอ็งว่า เทียบกับพักตร์ยุบล หรือ อุบล ดีวะ?”
“นายหญิงชื่ออุบล ก็ต้องเทียบกับพักตร์อุบลสิขอรับ”
พระอรรคก้มเขียนแล้วอ่านต่อให้ฟัง “เทียบกับ พักตร์อุบล.. เจ้างามกว่า จันทราเอย...” พระอรรคเงยหน้ามา จันนั่งอมยิ้มมองอยู่ พระอรรคดุ “เอ็งยิ้มทำไม?!”