บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 2 หน้า 2
อัคนีเซ็งๆ “ไอ้ก้างเอ๊ย!! มีอะไรวะไอ้เชษฐ์?”
“มีธุระด่วนเลยต้องมาเชิญท่านอาจารย์อัคนีไปเป็นที่ปรึกษา ตกลงพี่ไม่ต่อแล้วใช่ไหม? งั้นผมขอตัวพี่อัคไปก่อนนะทิพ” เชษฐาดึงอัคนี
ทิพอาภาขำๆ “ให้แป๊บเดียวนะ”
อัคนีหันไปหอมแก้มทิพอาภา เชษฐาแอบชะงักไปนิดนึง ทิพอาภายิ้มให้อัคนี เชษฐาและอัคนีจึงออกไปด้วยกัน
สถาบันนิติเวชวิทยา อัคนี เชษฐานั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงานเชษฐา
อัคนีอึ้ง “คนร้ายตายเพราะมีของเข้าไปติดในหลอดลมเนี่ยนะ?” เชษฐาพยักหน้า “เป็นไปได้ไงวะ?”
“ตอนที่ผมผ่าเจอ ผมก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันพี่…พอนักข่าวรู้ก็ยิ่งเป็นข่าวใหญ่โต จนตอนนี้กลายเป็นทับทิมอาถรรพ์ไปแล้ว!”
“ทับทิม?”
เชษฐาหยิบทับทิมส่งให้อัคนี “นี่ไงครับ พี่อัคดูแล้วช่วยบอกผมทีว่าอยู่ในของที่พี่ขุดได้รึเปล่า?”
อัคนีค่อยๆเปิดคลี่ผ้ากำมะหยี่ที่ห่อทับทิมออกจนเห็นทับทิมเม็ดใหญ่ อัคนีหยิบทับทิมขึ้นมา รู้สึกคุ้นๆอย่างประหลาด“นี่แกจะบอกว่าทับทิมเม็ดนี้เข้าไปอยู่ในคอของศพงั้นเหรอ?”
เชษฐาพยักหน้า อัคนีมองทับทิมในมืออึ้งๆไป
อัคนีนั่งจ้องทับทิมอยู่ที่ร้านกาแฟใกล้ที่ทำงานเชษฐา ภาพความทรงจำในอดีตต่างๆก็วูบเข้ามาในหัวอัคนีทันที ทับทิมบนศิราภรณ์ของผู้หญิงที่อยู่ปลายอุโมงค์ ผู้หญิงคนนั้น กำลังรำด้วยมือที่ชดช้อย ที่มือใส่แหวนสามนิ้ว อัคนีจับมือผู้หญิงคนนั้น กระชากแล้วพาวิ่งไปที่ใดที่หนึ่ง ได้ยินเสียงโห่ร้อง เสียงดาบตีกัน เสียงคนร้องไห้ ดังเหมือนอยู่ในสนามรบโบราณ
ปัจจุบัน ทับทิมในมือของอัคนีไปกระทบกับแสง แสงสว่างเข้าตา อัคนีสะดุ้งออกจากภาพความทรงจำของตัวเอง แล้วก้มลงมองทับทิมในมือ ทันใดนั้นมีเลือดทะลักออกมาจากทับทิมเต็มมืออัคนี อัคนีตกใจ ทับทิมกระเด็นตกจากมือ ทับทิมกลิ้งไปหยุดที่เท้าของผู้หญิงคนหนึ่ง สโรชินีก้มลงมาเก็บทับทิม แล้วลุกขึ้นยืน
อัคนีมองสโรชินีอึ้งๆ เธอถือทับทิมเม็ดนั้น เดินตรงเข้ามาหาอัคนีแล้วยื่นให้ “ทับทิมสีเลือด...ดิฉันคืนให้คุณค่ะ”
อัคนีอึ้งค้าง มองหน้าสโรชินีที่ยื่นทับทิมให้อยู่“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ?”
สโรชินียิ้มๆ “ทับทิมสีเลือด ดิฉันคืนให้คุณไงคะ...ก็มันเป็นของคุณไม่ใช่เหรอคะ... คุณอัคนี”
อัคนีชะงัก รับทับทิมมางงๆ “คุณรู้จักผม?”
“ข่าวการขุดพบวัตถุโบราณของคุณ...ดังมากนะคะ”
อัคนีอึ้งๆ “อ๋อ ครับ...แล้วคุณคือ?”
“สโรชินีค่ะ ดิฉัน ชื่อสโรชินี..”
อัคนีนึกๆ “สโรชินี...ผมเคยได้ยินมาจากไหน?”