บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 5 หน้า 10
ดนัยตบโต๊ะทันที “เห้ยยย!! ผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะแกหาเบอร์ไม่ได้ทำงานมากี่ปีแล้ว? ดาวบนบ่านี่ซื้อมาเหรอ?!!”
วิชิตพยายามระงับความโกรธ “ขอโทษครับท่าน ผมจะรีบจัดการให้ครับ...”
สุนทร ดนัย บอดี้การ์ดดนัย และคนติดตามอื่นๆเดินเข้ามาที่พรรค นักข่าวรีบเข้าไปสัมภาษณ์
“เรื่องนิคมอุตสาหกรรมที่ห้วยดงที่มีคนต่อต้านว่าถ้าสร้างขึ้นมาแล้วอาจไม่คุ้ม เพราะต้องเสียค่าขนส่งและสร้างสาธารณูปโภคอีกหลายอย่าง ท่านมีความเห็นยังไงคะ?”
“การทำสิ่งใหม่เป็นเรื่องยากเสมอนะครับ ถ้ามัวแต่ตั้งคำถามแล้วเมื่อไหร่มันจะเกิดขึ้น?”
“แปลว่าท่านจะไม่ฟังเสียงคัดค้านใช่มั้ยคะ?”
ที่ประตูทางเข้าพรรค ดนัยมองไปเห็นเสกสรรค์เดินเข้ามาหยุดยืนดูอยู่ไกลๆ ดนัยหันกระซิบบอกบอดี้การ์ด บอดี้การ์ดรีบเดินออกไปหาเสกสรรค์
“รัฐบาลจะกู้เงินจากสถาบันการเงินต่างประเทศมาทำโครงการนี้ถึงสามพันล้าน แล้วเงินภาษีเชื้อเพลิงที่เก็บเพิ่มไปก่อนหน้านี้ล่ะคะ เอาไปทำอะไรหมด?”
สุนทรชะงักไปนิดนึง “เงินมันคนละส่วนกันนะหนู ถ้าเอามาปะปนกันระบบก็พังหมดสิ... อย่าจับผิดรัฐบาลเลย เราทุกคนก็ทำเพื่อประเทศชาติกันทั้งนั้น”
บอดี้การ์ดเข้าไปคุยกับเสกสรรค์ เสกสรรค์ท่าทางฮึดฮัดไม่ยอม บอดี้การ์ดเลยพาดึงลากออกไป
บอดี้การ์ดดนัยลากเสกสรรค์เข้ามาบริเวณที่เปลี่ยวแห่งหนึ่ง
“มึงมาทำไมอีก?!!”
“นายมึงโกงกู!! ส่วนแบ่งที่กูต้องได้ มันต้องมากกว่านี้!!!”
บอดี้การ์ดการ์ดถีบเสกสรรค์ลงไปกองที่พื้น “นี่ไงส่วนแบ่ง!!”
เสกสรรค์พยายามจะลุกสู้ แต่โดนถีบลงไปกองอีก พวกบอดี้การ์ดทั้งหมดรุมกระทืบเสกสรรค์
สุนทรเดินหงุดหงิดอยู่ในห้อง
ดนัยคุยมือถือกับบอดี้การ์ดแล้ววางสาย “เรียบร้อยครับ ไอ้เสกสรรค์มันไม่กล้ากลับมาทวงอะไรอีกแน่”
“ไอ้พวกนี้มันไม่รู้จักพอ คุณก็จ่ายส่วนแบ่งที่ตกลงไว้ให้ไปแล้ว ยังจะมาเอาเพิ่มอีก!!”
ดนัยเปลี่ยนเรื่อง “อย่าไปเสียอารมณ์เลยครับท่าน” เขายื่นเช็คให้ “นี่ครับ ส่วนแบ่งงวดแรกของท่าน...หวังว่าท่านคงพอใจนะครับ”
สุนทรหยิบเช็คขึ้นดู เห็นตัวเลข 120 ล้าน ก็ยิ้มมีสีหน้าพอใจ
ณรงค์กำลังจะกลับบ้าน เดินมาที่ลานจอดรถพร้อมกับบอดี้การ์ด 2 คน ทันใดนั้น เสกสรรค์ที่บอบช้ำจากถูกซ้อมแอบอยู่ข้างเสาก็โผล่พรวดถลาเข้าหาณรงค์ บอดี้การ์ดคนนึงกันณรงค์ไว้ อีกคนรีบเข้าไปล็อคตัวเสกสรรค์
เสกสรรค์รีบร้องบอก “อย่าครับ!! อย่าทำอะไรผม ผมไม่ได้มาทำร้ายท่านครับ!!”
“แล้วต้องการอะไร?!!”
“ผมมีข้อมูลโครงการที่ท่านดนัยโกงที่ห้วยดงมาให้ท่านครับ”
ณรงค์ชะงัก