บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 5 หน้า 9
ใหญ่กวาดใบไม้อยู่หน้าบ้าน วิชิตเดินโกรธๆออกมา อัคนีเดินตามประกบ ท่าทางโมโหวิชิต
อัคนีบอกกับใหญ่ “ถ้าคนนี้มาอีก ไม่ต้องให้เข้าบ้านนะ!”
วิชิตหันมองอัคนีโกรธๆ แล้วออกไป ใหญ่งงว่าเรื่องอะไรกัน
อัคนีมองทับทิมอึ้งๆ ส่องดูก็เห็นรอยร้าว ยิ่งงงว่าทับทิมที่ตนเองคืนไปแล้ว กลับมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
เชษฐากดรับมือถือจากอัคนี “ครับพี่อัค...” ฟังแล้วก็ชะงัก “ทับทิมเหรอครับ?” เชษฐาเปิดลิ้นชัก หยิบทับทิมออกมา “ก็อยู่ที่ผมครับ”
อัคนีที่มีทับทิมอยู่ตรงหน้า “แกแน่ใจนะ?”
เชษฐามองทับทิม “แน่ใจพี่ พี่มีอะไรรึเปล่า?”
“ไม่มี”
เชษฐากดวางสายงงๆ แล้ววางทับทิมเก็บคืนที่ลิ้นชัก ทับทิมที่เชษฐาวางเมื่อครู่ กลายเป็นก้อนหินธรรมดา เชษฐาเลื่อนลิ้นชักปิด ไม่ทันได้มอง
อัคนีมองทับทิมด้วยความสงสัย ในใจคิดที่จะเอาไปคืนอีก มือถืออัคนีดัง อัคนีกดรับ
“สวัสดีค่ะคุณอัคนี”
“คุณสโรชินี...”
“ใช่ค่ะ คุณอย่าพยายามเอาทับทิมไปคืนเลยนะคะ ... ตอนนี้ทับทิมได้กลับมาอยู่กับเจ้าของแล้ว”
อัคนีชะงัก “นี่คุณกำลังจะบอกว่าผมเป็นเจ้าของทับทิมอย่างนั้นเหรอครับ?”
“คิดทบทวนดีๆ แล้วคุณจะจำได้เองค่ะ”
อัคนีถือโทรศัพท์ค้างรู้สึกว่าสายจากสโรชินีเงียบไป “ฮัลโหล...ฮัลโหล...”
ได้ยินเสียง ตื๊ดๆๆ สายตัดไป อัคนีมองทับทิมงงๆ
วิชิตยืนอยู่ในห้อง อรุณฉายอยู่กับทีมงานที่ทำคอนโดที่กำลังรอฟังอรุณฉายคอมเม้นท์แบบแปลน
อรุณฉายไม่พอใจ “ฉันให้ไปตามทับทิมนั่นตั้งนานแล้ว แกยังจัดการไม่ได้อีกเหรอ?”
“คุณอัคนีอ้างว่าเป็นของหลวง เลยไม่ยอมขายให้ครับ”
อรุณฉายโกรธ เดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน หยิบเงินแบงค์พันออกมาวางปึกนึง มาชูตรงหน้าให้วิชิต “เงินค่านายหน้าของแก! แล้วถ้าไปเอาทับทิมเม็ดนั้นมาให้ฉันได้เมื่อไหร่ มาเอาเพิ่มอีกสองเท่า!!” วิชิตดีใจจะเอื้อมมือไปหยิบ อรุณฉายดึงออก วิชิตชะงัก “แต่ถ้าอีกสามวันแกยังทำไม่ได้ นอกจากเงินจะไม่ได้แล้ว หน้าแกก็ไม่ต้องเอามาให้ฉันเห็น!!” เธอเอาเงินทั้งปึกตบหน้าวิชิตอย่างแรง แล้วโยนลงกับพื้น
วิชิตทั้งอายทั้งโกรธ ก้มลงเก็บเงินที่พื้น ทีมงานที่อยู่ในห้องต่างก้มหน้า ไม่กล้ามอง
เลขาของอรุณฉายเคาะห้องแล้วเดินเข้ามา “คุณหญิงคะ...ท่านโทรมา บอกว่าถ้าคุณวิชิตเสร็จธุระจากคุณหญิงแล้ว ให้ไปหาท่านที่พรรคด้วยค่ะ”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” วิชิตรีบออกไป
ดนัยเดินวนไปวนมา ร้อนใจอยู่ที่ห้องทำงาน วิชิตยืนรายงานอยู่แล้ว
ดนัยไม่พอใจ “ไอ้อัคนีไม่ยอมบอก แล้วทำไมแกไม่โทรหาเค้าเอง นัดเค้าให้มาเจอฉันเลยก็ได้”
“ผมพยายามจะหาเบอร์เธอแล้วครับ แต่หาไม่ได้”