บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 5 หน้า 7
พระอรรคลูบหัวจัน แล้วมองทหารทั้งหมดด้วยความรู้สึกผูกพันเหมือนพี่เหมือนน้องของตัวเอง “ขอบใจพวกเอ็งมาก...” จันกับพวกหยิบดาบขึ้นมาแล้วลุกขึ้นรอรับคำสั่งจากพระอรรค “พวกเอ็งเอาตรวนนั่นเข้าไปไว้ข้างในอุโมงค์ แล้วขึ้นมาเฝ้าตรงนี้ อย่าให้ไอ้อีคนไหนล่วงเข้ามาได้เด็ดขาด!” เขาเอ่ยกับจัน “ส่วนพวกเอ็งกับไอ้จันไปกับข้า ข้าจะไปรับตัวอุบล!!”
พวกของจันส่วนนึงเข้าไปหยิบตรวน อีกส่วนหนึ่งวิ่งตามพระอรรคออกไป พระอรรคกับทหารวิ่งออกมาเจอชาย ๒ คน ใส่ชุดสีทึมๆ มีผ้าคลุมหน้าคลุมหัว กำลังแบกใบเสมาและขโมยทรัพย์สินออกจากวัด พระอรรคฟันชาย ๒ คนนั้นทรุดลง ขาดใจตาย ใบเสมาตกกระแทกพื้นหัก! พระอรรคกับจันและทหารรีบวิ่งออกไปรับตัวอุบล
อัคนีที่นอนหลับอยู่บนเตียง สะดุ้งตื่นขึ้นมา อัคนีเหงื่อท่วม ใจเต้นแรง เหมือนเพิ่งผ่านเหตุการณ์ในฝันมาสดๆร้อนๆ “ไอ้จัน?... อุบล?... วัดราชบดินทร์”
เป้ายิงปืน 2 เป้า เป้าด้านซ้ายถูกกระสุนยิงเข้าที่หัว ส่วนเป้าด้านขวาถูกกระสุนยิงเข้าที่หัวใจ เป้าด้านซ้ายถูกยิงโดยผู้กองกฤษณ์ ส่วนเป้าด้านขวาถูกยิงโดยเชษฐา สองคนยิงเสร็จ ปลดแม็กกาซีน ถอดแว่น ถอดหูฟัง แล้วหันมาคุยกัน แล้วใส่กระสุนเตรียมยิงชุดต่อไป
เชษฐาไม่เข้าใจ “เป็นไปได้ยังไงวะ? ไม่มีลายนิ้วมือที่แก้วเลยเหรอ?”
“ฝ่ายพิสูจน์หลักฐานเค้าตรวจหลายรอบแล้ว ที่แก้วนั่น มีแต่ลายนิ้วมือของแกอยู่คนเดียว!!”
“ก็ฉันเป็นคนหยิบแก้วน้ำส่งให้คุณสโรชินีกับมือ แล้วก็รับมาเอง... แล้วเบอร์มือถือคุณสโรชินีล่ะ ฝ่ายประวัติเช็คแล้วว่าไง?”
“ไม่เคยมีใครใช้เบอร์นี้! ผู้หญิงคนนี้ชักน่าสงสัยอย่างที่แกบอกแล้วว่ะ”
เชษฐาอึ้งไป ผู้กองกฤษณ์หันไปหยิบปืนมาใส่แม็กกาซีน หยิบแว่น หยิบครอบหูมาใส่ เชษฐาเลยหันไปทำของตัวเอง เชษฐาเล็งปืนไปที่เป้า แล้วยิงไป ๒๓ นัด ทันใดนั้นเป้าของเชษฐาเล็งเปลี่ยนเป็นผู้หญิงชุดไทย ไม่มีหัว
เชษฐาตกใจ “เห้ยยยยย!!!” เขาสะบัดปืนยิงขึ้นฟ้า
ผู้กองกฤษณ์ตกใจหันหาเชษฐา “เป็นอะไรวะ?”
เชษฐาถอดแว่น มองเป้าอึ้งๆ เป็นเป้านิ่งธรรมดา “ไม่มีอะไร...”
อัคนียื่นทับทิมในถุงแก้วคืนให้เชษฐา “ฉันสรุปข้อมูลทุกอย่างเสร็จแล้วเลยเอาของกลางมาคืนให้แก”
“ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมจะได้ส่งให้กองพิสูจน์หลักฐานเก็บไว้” เชษฐาเอาทับทิมเก็บใส่ลิ้นชัก “นี่พี่เจอคุณสโรชินีบ้างหรือเปล่าครับ?”
“เมื่อก่อนแกชอบถามฉันว่าเจอทิพบ้างรึเปล่า? เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาถามถึงคุณสโรชินีแล้วเหรอ?”
“ก็เรื่องทิพผมรู้ไงครับว่าพี่ก็ยังไม่ค่อยไปเจอทิพเหมือนเดิม แต่คุณสโรชินีผมไม่รู้นี่ว่าพี่แอบไปเจอเขาอีกรึเปล่า?”
“ไอ้เชษฐ์! แกรู้มั้ยว่าแกพูดบ่อยจนเดี๋ยวนี้ทิพเริ่มจะคิดแล้วนะเว้ย”
“พี่อัค! อย่าว่างั้นงี้เลยพี่ พี่รู้ตัวมั้ยครับว่าตั้งแต่คุณสโรชินีเข้ามาในชีวิตพี่ พี่ก็หมกมุ่นแต่เรื่องของเขา... อ่ะๆเรื่องที่เกี่ยวกับเขาก็ได้”
“ทำไมแกไม่คิดว่าเขาต่างหากที่พยายามเข้ามายุ่งกับเรื่องที่ฉันสนใจ?”