บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 23 หน้า 5
ณไตรประคองเนื้อนางลงบนที่นอน เนื้อนางมองณไตรแล้วถามทันที “พ่อเลี้ยงเชื่อเนื้อนางมั้ย ไม่ใช่ผีแขไขที่ผลักเนื้อนางตกลงไป”
“ผมเชื่อว่าที่นี่ไม่มีผีแขไข เนื้อนาง ... คุณสงสัยใครบ้าง”
“เสียดาย เนื้อนางไม่ทันเห็นหน้ามัน”
“เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง ตอนนี้ห่วงตัวเองก่อน เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ณไตรถามแล้วแตะแขนเนื้อนาง “ตรงนี้เจ็บมั้ย”
“ไม่เจ็บจ้ะ”
ณไตรจับไปที่ไหล่ “ตรงนี้ล่ะ”
“ปวดๆ นิดหน่อยจ้ะ”
“คงกระแทกหิน นั่งพิงก่อนนะครับ” ณไตรประคองเนื้อนางนั่งพิงผนังเรือน
เนื้อนางมองณไตรที่สัมผัสทะนุถนอมห่วงใยเต็มที่ ณไตรหันมามองเห็นเนื้อนางที่มองอยู่ ระยะใกล้แค่ลมหายใจรดกัน สองสายตาลืมความบาดหมางชั่วครู่
ณไตรแตะหน้าผากลงที่หน้าผากเนื้อนาง “ตอนผมเห็นคุณ ..ที่เหว เนื้อนาง .. ผมอยากจะฆ่าคนที่มันทำร้ายคุณ”
“ตอนนั้น ... เนื้อนางกลัว”
ณไตรโอบเนื้อนางมาไว้ในอก “ผมจะลากตัวไอ้ชั่วนั่นมาให้ได้ ไม่ต้องกลัวนะครับ” ณไตรกอดเนื้อนางไว้ด้วยความรัก ความเป็นห่วงที่สุด
อรองค์ผุดลุกผุดนั่ง คอยมองทาง ยังไม่เห็นมีใครมา “ไปตามถึงไหนนะ แสงคำ ... ได้เรื่องผีแขไขหรือเปล่า” อรองค์อยากจะออกไป แต่มองเห็นบรรยากาศที่เริ่มเย็น ก็ตัดสินใจรอ
แสงคำกับม่อนดอยที่กลับมาหลังจากไปค้นในป่า ยืนอยู่ตรงหน้าณไตร
“ไม่มีร่องรอยอะไรเลย มันคงไม่ได้อาศัยอยู่ในป่า”
“แต่มันรู้ลู่ทางที่นี่ดี รู้ทางหนีให้รอดหูรอดตาเรา มันอาจจะเป็นคนงานเก่า”
“ผมจะสั่งคนงานเพิ่มเวรยามเฝ้าทุกด้าน” แสงคำมองไปในเรือน “เนื้อนางเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรมาก ฉันคอยดูอยู่ ยังไงนายช่วยพาครูอรองค์กลับหิมวัตด้วย”
“แล้วถ้าเกิดครูอรองค์ไม่ยอมกลับ”
“บังคับ!! ฉันไม่อยากให้คนอื่นอยู่ที่นี่ ตราบใดที่เราลากตัวไอ้สารเลวนั่นมาไม่ได้”
แสงคำ ม่อนดอยมองณไตร สายตาณไตรเจ็บใจที่เนื้อนางถูกทำร้าย
วันดีตบหน้าบุญลือดังฉาด บุญลือหน้าสะบัด “แค่ฆ่าเนื้อนาง งานง่ายๆแค่นี้ แกทำพลาดได้ยังไง”