บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 6 หน้า 2
คำฝายนั่งซึม เนื้อนางกอดหมื่นหล้า ไว้ด้วยแววตาเศร้ามาก
หนานไตรสีหน้าเครียด เดินมาหยุดมองไปรอบๆ บึงน้ำ พยายามสะกดอารมณ์ แขไขเดินเข้ามาหา มองหนานไตรห่างออกมา ธรรพ์ยืนข้างๆ แขไข
แขไขมองธรรพ์แล้วรีบพูดขึ้น “ไม่ต้องห้ามแขเหมือนทุกครั้งหรอกค่ะ แขรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาไปรบเร้าพี่ณไตร”
“ดีครับ”
แขไขหันมามองธรรพ์ ธรรพ์ยิ้มให้กำลังใจ จนแขไขถามด้วยความหมั่นไส้น้อยๆ “พี่ธรรพ์นี่ยิ้มได้ทุกเรื่องเลยนะคะ”
“บางทีใจผมก็ไม่ยิ้มหรอกครับ แต่เศร้าไป เราก็ยิ่งคิดอะไรไม่ออก”
แขไขมองรอยยิ้มของธรรพ์ แล้วเผลอยิ้มออกมาได้เหมือนกัน “ถ้าไม่มีพี่ธรรพ์ แขคงไม่รู้จะทนอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะคะ พี่ธรรพ์เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของแขเลยค่ะ”
ธรรพ์ฟังแล้วยิ้มกว้าง มีความสุขที่แขไขชม
ดาวเด่นปาดเหงื่อกลางแดดร้อน พิงกำแพง สีหน้าเริ่มอ่อนแรง
แสงคำเดินออกมาจากร้านขายยา ดาวเด่นเวียนหัวจนทรุดลงกับพื้น แสงคำมองตกใจ เข้ามาช่วยดึงดาวเด่น พอเห็นหน้าก็จำได้ “เธอคนเมื่อกี๊ .. มายืนทำอะไรตรงนี้”
“ฉันจะไปปางไม้หิมวัต”
“ไปทำไม”
ดาวเด่นตอบอย่างอ่อนแรงเต็มที “ไปหา .. พี่” ดาวเด่นมองแสงคำ หายใจช้าๆ
“สภาพนี้จะไปได้ยังไง ทางมันไกล ฉันมีแต่จักรยาน”
ดาวเด่นดีใจ “นายไปปางไม้หิมวัตเหรอ” ดาวเด่นฝืนลุก “ฉันไหว ไปไหว” ดาวเด่นมองจักรยานแสงคำ แล้วรีบก้าวยาวๆไปคว้ามา แสงคำมองงง
“ไป ไปเลย ... นายขี่ ฉันซ้อน เร็วๆ”
“จะไปหาใคร”
“เดี๋ยวค่อยเล่า ไปก่อน ไป”
ดาวเด่นรีบเอาจักรยานมาให้แสงคำ แสงคำนั่ง ดาวเด่นรีบซ้อนทันที แสงคำหยิบหมวกเก่าๆที่ใส่ตะกร้าส่งให้ดาวเด่น ดาวเด่นเอาหมวกแสงคำมาใส่ แสงคำปั่นจักรยาน มีดาวเด่นซ้อนท้ายออกไปอย่างเร็ว
แม่นายจิบชา มีจันตาคอยรอรับใช้ วันดีรีบเข้ามารายงาน
“คนงานโทรเลขบอกคุณหญิงมาลัยแล้วค่ะ ว่าคุณดาวเด่นหนีออกไปจากบ้าน”