บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 6 หน้า 5
เนื้อนางอาย “พี่คำฝาย พูดดังเดี๋ยวตาได้ยินก็ไม่สบายใจอีก”
คำฝายวางกระปุกยาลง ขยับหันมาทางเนื้อนาง “ต่อไปนี้ ตั๋วต้องอยู่ใกล้พี่ อย่าไปไหนคนเดียว พวกคุณแขไขกับหมาบ้า 3 ตัวนั่น มันจะได้โอกาส”
เนื้อนางสงสัย “คุณแขไขเค้าจงเกลียดจงชังเนื้อนางเรื่องอะไรนักหนา”
แสงคำกำห่อยา ก้าวพรวดๆเข้าเรือนมา เนื้อนาง คำฝายหันไปมอง “อ้ายลงไปซื้อยามาให้เนื้อนาง”
เนื้อนาง คำฝายสีหน้าอึกอัก คำฝายหันไปมองกระปุกยาที่เพิ่งวาง จะคว้าแต่ไม่ทัน
แสงคำคว้ากระปุกยามามอง “เอามาจากไหน”
“เอ่อ ... ฉันเพิ่งหาเจอ”
แสงคำมองคำฝายที่หลบตา ท่าทางมีพิรุธ แล้วหันมามองเนื้อนาง “ของหนานไตรใช่มั้ย”
“ม่อนดอยเอามาให้”
แสงคำวางกระปุกยา “ใครเอามาให้ไม่สำคัญ อ้ายถามว่าของหนานไตรใช่มั้ย”
เนื้อนางไม่กล้าปฏิเสธ แสงคำยิ่งแน่ใจ ปาห่อยาของตัวเองลงพื้น เนื้อนาง คำฝายตกใจ แสงคำมองผิดหวัง หันหลังเดินเร็วออกไป
“พัง พัง พัง อีคำฝายเอ้ย ... ไม่น่าวางไว้เลย กระปุกยาเจ้าปัญหา” คำฝายบ่น
เนื้อนางได้แต่มองสงสารแสงคำ
แสงคำนั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มควาญ อินเทสาโทในไหให้ แสงคำกรอกเข้าปาก
อินใส่ไฟ “คนอย่างไอ้หนานไตร มันจะมาแย่งทุกอย่างไปจากอ้าย ทั้งตำแหน่งผู้จัดการ ทั้งเนื้อนาง”
แสงคำได้ยินแล้วกำจอกเหล้าทำจากไม้ไผ่แน่น แววตาเจ็บใจ
หนานไตรยืนกอดอกมองดาวเด่นที่นั่งอยู่ใกล้แขไข ธรรพ์มองพี่ชายอย่างรู้อารมณ์
“ธรรพ์ พรุ่งนี้ให้คนไปบอกแม่นายว่าคุณดาวเด่นปลอดภัย”
“ครับ พี่”
ดาวเด่นประชด “แม่นายเค้าคงอยากให้ดาวอยู่ที่นี่นานๆ ไม่กลับไปเลยยิ่งดี”
แขไขปราม “น้องดาว แม่นายท่านเป็นคนดี”
“ดีกับคนที่ควบคุมได้เท่านั้นแหละ”
ธรรพ์เดือน “คุณดาวเด่นควรจะพูดถึงผู้ใหญ่ด้วยความเคารพนะครับ”
ดาวเด่นมองไปทางอื่นอย่างดื้อดึง หนานไตรไม่อยากฟังต่อ หันหลังจะลงเรือน
แขไขรีบถาม “พี่ณไตรจะไปไหน”
“ผมต้องรีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องไปลากไม้แต่เช้า” หนานไตรหันมามองแขไข “บอกน้องคุณด้วย อยู่ที่นี่ต้องทำตัวยังไง โดยเฉพาะเรื่องที่ผมสั่ง” หนานไตรหันกลับ เดินลงเรือนไป