บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 6 หน้า 4
ด้านในเรือน เนื้อนางอมยิ้มกับตัวเองน้อยๆ คำฝายมองอยู่ด้านหลัง ยิ้มแล้วถอยกลับไปต้มน้ำร้อน เนื้อนางอมยิ้มมองไปไกล อย่างคนที่ใจเริ่มหวั่นไหวกับหนานไตร
แสงคำปั่นจักรยานมา ดาวเด่นคอพับคออ่อนซ้อนอยู่ด้านหลัง พอผ่านป้ายปางไม้หิมวัต ดาวเด่นเห็นเข้าก็ยิ้ม ดีใจ แสงคำปั่นมา แล้วหยุดลงตรงทางเข้า ดาวเด่นลงมา มองสงสัย
“มาหาใคร”
“มาหาพี่”
แสงคำเร่ง “ชื่อ บอกมา จะได้พาไปหา.. เร็วๆ สิ เสียเวลามากแล้ว ฉันยิ่งรีบๆ”
“ไม่ต้องก็ได้ จะรีบไปไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง”
ดาวเด่นทำท่าจะเดินไป แสงคำดึงแขนไว้ “ไปไม่ได้ ที่นี่คนนอกเดินสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้”
ดาวเด่นดึงแขนออก แสงคำจ้อง “เป็นใคร มาจากไหน มาหาใคร”
“ซักยังกับเป็นเจ้าของปาง”
“เออ .. ถ้าใช่จะทำไม”
“ตลก ขี้โม้ ไม่ต้องมาหลอก”
“ไอ้เด็กนี่”
ดาวเด่นมองไปด้านหลังออกอุบาย “อ้าว .. พี่.. หวัดดี เจอพอดีเลย” แสงคำหันไป ดาวเด่นวิ่งไปคว้าจักรยานปั่นออกไปเลย
“เฮ้ย ไอ้เด็กแสบ กลับมาก่อน” แสงคำวิ่งตาม แต่ไม่ทัน ดาวเด่นหัวเราะ ปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปที่เรือนรับรองแขกที่เคยมา แสงคำหยุดวิ่ง มองตามด้วยความโมโห
ดาวเด่นปั่นจักรยานมาตามทางจนหยุดลงหน้าเรือนพัก “พี่แข พี่แข”
แขไขได้ยินเสียงน้องก็รีบออกมาดู “น้องดาว” แขไขลงมาจับไหล่ดาวเด่นด้วยความตกใจ “มาถึงนี่ได้ยังไง”
ธรรพ์ตามลงมา พอเห็นสภาพดาวเด่นก็มองสงสัย “คุณดาวเด่นออกมาจากบ้านมาคนเดียวหรือครับ ทำไมแม่นายไม่ให้คนมาส่ง”
“ขอขึ้นไปล้างหน้า กินอะไรก่อนได้มั้ยคะ ดาวจะได้มีแรงตอบทุกคำถาม”
ดาวเด่นยิ้มมองแขไขกับธรรพ์ แววตาสดใส
เนื้อนางกำลังกินยาเม็ดลดไข้
คำฝายมองกระปุกยาแล้วยิ้ม “หนานไตรนี่เค้าก็เป็นห่วงตั๋วมากนะ ดูสิให้ไอ้ม่อนดอยเอายามาให้ ตั๋วหายไวแน่ เพราะหนานไตรเค้าใส่หัวใจมากับยากระปุกนี้”