บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 6 หน้า 3
“จันตาไปเตรียมจัดห้องรับแขก”
“รอรับคุณหญิงกับท่านนายพลใช่มั้ยคะ”
“จัดห้องรับแขกทุกห้อง”
วันดีถาม “ไม่ใช่แค่ห้องเดิมหรือคะ”
“แกสองคนเกณฑ์คนงานทั้งหมด มาจัดบ้าน จัดห้องรับแขกทุกห้อง ไว้รอต้อนรับแขกของฉันที่จะมางานแต่งณไตรกับหนูแขไข”
จันตาทวน “งานแต่งงาน”
“ใช่ .. หนูแขไขกลับจากปางคราวนี้ ฉันจะจัดงานแต่งให้ณไตรกับหนูแขไขเลย” แม่นายพูดอย่างมั่นใจ
หนานไตรเดินมาหยุดที่หน้าเรือนเนื้อนาง มองไปด้านใน อยากจะเห็นเนื้อนาง
คำฝายเดินเก็บสมุนไพรมาจากด้านหลัง “เนื้อนางเป็นไข้”
หนานไตรหันไปเห็นคำฝายก็ดีใจ “กินยาหรือยัง เลือดหยุดหรือยัง ผมไปพาหมอมานะ คำฝาย”
“เลือดหยุดแล้ว ไม่ต้องช่วยหรอก หนานไตร แค่นี้เนื้อนางก็โดนหนัก โดนรุมทุกทิศทุกทางแล้ว”
“ผมรู้ว่า ผมเป็นต้นเหตุ อยากขอโทษเนื้อนางด้วยตัวเอง นะ คำฝาย ให้ผมได้พบหน่อย”
คำฝายมองเห็นสายตาหนานไตรก็นึกสงสาร “พ่ออุ๊ยเพิ่งเข้าไปดูชักไม้ .. ตามมาสิ”
หนานไตรรีบเดินตามคำฝายไปใกล้ตัวบ้านจนถึงหน้าเรือน “รอตรงนี้”
หนานไตรยืนรอ มองคำฝายเปิดประตูเข้าเรือนไป หนานไตรสีหน้ากระวนกระวาย สักพักประตูเรือนแง้มออก เนื้อนางโผล่หน้าออกมาเพียงนิดเดียว หนานไตรแค่เห็นเสี้ยวหน้าก็ดีใจ รีบขยับไปใกล้ “เนื้อนาง”
หนานไตรกับเนื้อนางคุยกัน ต่างคนต่างเห็นหน้ากันผ่านรอยแง้มของประตู
“เป็นยังไงบ้าง”
“ขอบคุณมาก หนานไตรที่ช่วยฉันไว้”
“ผมต้องช่วยคุณ เนื้อนาง ผมกับคุณ..เรา..เป็น”
เนื้อนางมองสายตามีทอดนุ่ม มีความหมายของหนานไตร เนื้อนางรู้สึกวาบหวามในใจกับสายตาหนานไตร แต่ก็ต้องตัดใจเอ่ยขึ้น “เพื่อนกัน”
คำฝายทำปากพอแล้ว แต่ไม่ออกเสียง
เนื้อนางหันมาบอกหนานไตร “เราไม่ควรเจอกันอีก”
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณเดือดร้อน แต่อย่าห้ามผมเลย เนื้อนาง” เนื้อนางมองแววตาอ้อนวอนของหนานไตร “ผมจะถอยออกไปให้ห่างกว่านี้ แต่ขอให้ผมได้เห็นรอยยิ้มคุณบ้าง”
เนื้อนางมองสงสารหนานไตร หนานไตรยิ้มเศร้า “เดี๋ยวผมจะให้ม่อนดอยเอายาแก้ไข้มาให้นะครับ”
เนื้อนางยิ้มขอบคุณหนานไตร หนานไตรมองรอยยิ้มเนื้อนางเนิ่นนาน เนื้อนางค่อยๆปิดประตูลง หนานไตรมองจนประตูเรือนปิด