บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 8 หน้า 2
หนานไตรเดินขึ้นมาบนเรือนสำนักงาน เนื้อนางกำลังเรียงเอกสารในตู้ให้เรียบร้อย พอหันมาเห็นหนานไตรก็ยิ้ม “อ้าว หนานไตร ฉันแปลเอกสารเสร็จแล้ว ดูหน่อยสิว่าใช้ได้มั้ย”
หนานไตรมองแค่นิดเดียว ไม่ค่อยสนใจเอกสารเท่าไหร่ “ผมมีอีกหลายฉบับ พรุ่งนี้มาแปลอีกนะครับ”
“หลายฉบับเลยเหรอ”
“ทำไมล่ะ เนื้อนางจะไม่ช่วยผมแล้วเหรอ”
“ฉันขอพาพี่คำฝายมาช่วยด้วยนะ ไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว”
“คนเดียวที่ไหน ก็มีผมอยู่ด้วย” หนานไตรทำตาแพรวพราว
เนื้อนางหัวเราะ “นั่นแหละ น่ากลัวที่สุด หนานไตร คุณแขไขเค้าจะกลับมาสอนหนังสือเด็กๆ อีกหรือเปล่า”
“คงไม่แล้วล่ะ จริงๆ ผมอยากให้เนื้อนางเป็นครูมากกว่า”
“ไม่ได้หรอก คุณแขไขเธอเป็นคนของแม่นาย ยังไงฉันก็ต้องฟังคำสั่ง อืม ... แล้วหนานไตรสนิทกับคุณแขไขมากล่ะสิ”
“สนิท .. ทำไมเนื้อนางคิดว่าสนิทล่ะครับ”
“ก็เห็นคุณแขไขเค้าโมโหเวลาที่หนานไตรมาใกล้ๆ เนื้อนาง”
“ผมกับคุณแขไขรู้จักกันแค่.. เจ้านาย ลูกน้อง” เนื้อนางแววตายังไม่ค่อยเชื่อ หนานไตรยิ้มให้ความมั่นใจ “เชื่อผมเถอะ เนื้อนาง ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณแขไขเลย เนื้อนางสบายใจได้”
“ฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไรสักหน่อย”
“โธ่ ผมอุตส่าห์ดีใจ คิดว่าเนื้อนางจะหึง”
“ทำไมฉันต้องหึงหนานไตร” เนื้อนางเดินหนีจะกลับบ้าน
หนานไตรเดินตามมาใกล้ แหย่ด้วยแววตาอ้อนๆ “หึงก็ได้นะ หึงหน่อยสิ เนื้อนางหึงผม ผมจะได้ดีใจ”
เนื้อนางอมยิ้ม เดินหนี ลงเรือนกลับบ้านไป หนานไตรยิ้มมองตามอย่างมีความสุข
แขไขกำลังมองบัวผุดที่เอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมา
ธรรพ์เห็นแล้วถามแขไขที่ยืนข้างแม่นาย “คุณแขจะกลับบ้านเหรอครับ”
ดาวเด่นเดินตามจันตาที่ลากกระเป๋าอีกใบออกมา ตอบแทนให้ “พี่แขน่ะเหรอ ลืมทางเข้าบ้านไปแล้วล่ะค่ะ จำได้แต่ทางเข้าปาง”
แขไขยิ้มกับธรรพ์ “พรุ่งนี้เช้าแขต้องกลับไปทำหน้าที่ครูค่ะ”
“ที่จริงหนูแขไม่น่าจะต้องลำบาก ยังไงป้าก็สั่งให้ณไตรกลับบ้านได้”
“อย่าเลยค่ะ แม่นาย ให้แขไปคอยดูแลพี่ณไตรใกล้ๆ ดีกว่า”
จันตาประจบ “จริงค่ะ คุณณไตรต้องการความนุ่มนวล อ่อนหวาน เจ้ากี้เจ้าการของอิสตรีดูแลอย่างประชิดติดตัว”