บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 18 หน้า 3

เช้าวันต่อมา เนื้อนางยังนอนนิ่ง ตาแดงช้ำ น้ำตายังอาบแก้ม ณไตรนั่งใกล้คอยเฝ้ามองอย่างเป็นกำลังใจไม่ห่างจากเนื้อนาง คำฝายกำลังเก็บเสื้อผ้าของใช้เด็กอ่อน ถุงมือ ถุงเท้าเด็กทารกที่ซื้อมาลงกล่อง  

เนื้อนางมองไปเห็นก็ลุกขึ้นเอื้อมมือไปหยิบถุงเท้าสีฟ้าสวยขึ้นมา ณไตรกับคำฝายมองเนื้อนาง เนื้อนางจูบลงที่ถุงเท้าเสมือนกำลังจูบฝ่าเท้าเล็กๆของลูก คำฝายน้ำตาหยด เบือนหน้าหนีด้วยความเสียใจ ณไตรมอง ตาแดงก่ำ

เนื้อนางสัมผัสมือลงไปบนของใช้ลูกที่เตรียมไว้ น้ำตาหยดลงบนเสื้อผ้า ถุงเท้า ถุงมือของลูก คำฝายพูดไม่ออก ได้แต่ทรุดนั่ง ร้องไห้ไปด้วย ณไตรมองสะเทือนใจ เนื้อนางสัมผัสของใช้ที่เตรียมไว้ให้ลูกด้วยสายตาเจ็บช้ำอย่างคนสูญสิ้นความหวังในชีวิตไปหมดแล้ว 

เย็นนั้น ณไตรก้าวเข้ามาที่สวนบ้านหิมวัต เห็นเนื้อนางนอนเหยียดยาวที่สนาม เหม่อมองไปไกล สายตาแดงช้ำจากการร้องไห้อย่างหนัก คำฝายนั่งอยู่ใกล้ไม่ยอมห่างจากเนื้อนาง ณไตรเดินเข้ามาประคองร่างอ่อนล้าของเนื้อนางขึ้นมานั่งในตัก เนื้อนางหันมองณไตร น้ำตาหยด ณไตรจูบซับน้ำตาที่แก้มเนื้อนาง แล้วโอบกอดเป็นหลักให้กับหัวใจที่กำลังปวดร้าวของเนื้อนาง  

เสียงทารกร้องจ้าดังขึ้นมา แม่นายเดินเร็วมากับจันตา ด้านหลังวันดีตามมาด้วย “ทำไมถึงปล่อยให้หลานชั้นร้องไห้ลั่นบ้าน” 

แม่นายมาถึง เห็นธรรพ์กำลังอุ้มทารกน้อย แขไขยืนสีหน้ารำคาญ 

ธรรพ์บอกแม่นาย “แกหิวน่ะครับ”

แม่นายกับจันตามองไปที่แขไขทันที “ทำไมหนูแขถึงไม่ให้ลูกกินนม” 

“แขไม่มีน้ำนมค่ะ” 

“จันตา แกต้มแกงหัวปลีให้หนูแขกิน อย่างที่ฉันสั่งหรือยัง”  

“ต้มแล้วเจ้า”

“แขกินแล้วค่ะ แม่นาย แต่ทำยังไง แขก็ไม่มีน้ำนม”

“คุณไม่ต้องมาอ้าง คุณไม่อยากให้นมลูกมากกว่า”

“ทำไมฉันจะไม่อยากให้ ถ้ามีน้ำนมฉันก็ให้ลูกกินไปแล้ว จะได้เลิกร้องสักที”

วันดีมองแล้วเหยียดยิ้มอย่างคิดอะไรขึ้นได้ ก่อนจะแกล้งตีสีหน้าเศร้า พูดเสนอขึ้น “คุณแขไม่มีน้ำนม แต่คุณเนื้อนางมีนะเจ้า”  ทุกคนหันขวับไปมองวันดี  

ธรรพ์แววตาดีใจมาก “จริงด้วย เนื้อนางไม่ต้องให้นมลูก” 

“แขไม่ให้เนื้อนางแตะลูกแข จันตาให้คนงานไปซื้อนมผงมาเดี๋ยวนี้”   

“คุณหนูยังเล็กนัก กินนมแม่ดีกว่าเจ้า”