บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 18 หน้า 4
“นี่ลูกชั้น” แขไขมองไปที่วันดี “หน้าไหนก็ไม่ต้องมาออกความเห็น ไปซื้อนมผงมา”
“ไม่ต้องไป จันตา” ธรรพ์หันไปทางแขไขทันที แววตาโกรธจัด “ถึงขนาดนี้คุณยังเห็นแก่ตัว นี่เลือดในอกของคุณแท้ๆ ใจคอคุณจะปล่อยให้ลูกร้องจนหมดเสียง ... ผมไม่ยอม ตาหนูต้องได้กินนม” ธรรพ์ไม่ยอม อุ้มทารกน้อยเดินออกไปทันที
“เอาลูกฉันกลับมานะ” แขไขเดินตามธรรพ์ไปอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ไม่เร็วนักเพราะอยู่ในช่วงพักฟื้น
แม่นาย จันตามองกลุ้มใจ เดินตามไป เหลือแค่วันดีที่มองตามด้วยความสะใจ
ที่สวน ณไตรกับเนื้อนางได้ยินเสียงร้องเด็กก็หันไปมอง ธรรพ์อุ้มทารกที่ร้องไห้จ้าเดินเร็วมา แขไขเดินตามมา แม่นายกับจันตาตามหลังมาติดๆ
ณไตรถาม “ตาหนูเป็นอะไร”
“ตาหนูยังไม่ได้กินนมเลยครับ” ธรรพ์หันไปทางเนื้อนาง “เนื้อนาง ... พอจะให้นมตาหนูหน่อยได้มั้ย”
“โถ คุณหนู” เนื้อนางใจอ่อน สงสารทารก
ธรรพ์กำลังจะส่งทารกให้เนื้อนาง เนื้อนางเอื้อมมือมาจะรับ
แขไขพุ่งเข้ามากระชากแขนเนื้อนางออกห่าง “อย่าเอามือแพศยาของแกมาแตะลูกชั้น”
แขไขขวางเนื้อนางกับทารกในอ้อมกอดธรรพ์ แม่นาย จันตาเดินลงมา
ณไตรประคองเนื้อนางไว้ และต่อว่า “คุณเป็นแม่ประสาอะไร แขไข ถึงทนดูลูกหิวได้”
“แล้วพี่ณไตรละคะ เป็นพ่อประสาอะไรถึงไม่เคยดูดำดูดีลูก”
“เพราะเราก็รู้กันอยู่ว่าผมไม่ใช่พ่อของเค้า”
“พอก่อนเถอะ คุณหนูร้องใหญ่แล้ว คุณธรรพ์ ส่งคุณหนูมาเถอะจ้ะ เนื้อนางจะให้นมคุณหนูเอง”
ธรรพ์รีบส่งทารกในอ้อมกอดให้เนื้อนาง เนื้อนางรับทารกมา แล้วหันหลัง เปิดเสื้อป้อนนมให้ทารก เสียงร้องทารกเงียบหายไป เนื้อนางโยกตัวเบา ฮัมเพลงกล่อม ณไตรมองภาพนั้นอย่างซาบซึ้ง
“กินเยอะๆนะจ๊ะ” เนื้อนางก้มลงหอมแก้มทารกด้วยสัญชาติญาณความเป็นแม่
แขไขจะพุ่งเข้าไป แม่นายมองแขไขด้วยสายตาปราม “ไม่ใช่ตอนนี้ แขไข หลานฉันต้องได้กินนม”
จันตาขยับเบาๆ ขวางแขไขไม่ให้เข้าถึงตัวเนื้อนาง ณไตรเดินเข้ามาใกล้เนื้อนาง มองทารกน้อยในอกเนื้อนาง เนื้อนางยิ้มกับณไตร
“เงียบกริบเลยเจ้า ดูสิ ยังกะพ่อแม่ลูก” แขไขหันขวับจ้อง จันตาทำเมินไม่สนใจสายตาแขไข
แม่นายมองเนื้อนางแล้วพูดขึ้น “ให้นมตาหนูเสร็จแล้ว ไปหาฉันด้วย” แม่นายเดินออกไป จันตาตาม
แขไขจ้องเนื้อนางกับณไตรที่มีทารกในอ้อมกอดด้วยสายตาเกลียดชังทวีคูณ
เนื้อนางมองสบตาณไตรอย่างไม่ค่อยสบายใจ