บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 25 หน้า 2
เนื้อนางมองพวกรัญจวนที่ยังรอคอยคำตอบ “ฉันเห็นแก่พวกเธอไม่ได้หรอก ตอนนี้ที่ปางมีเรื่องวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน”
กำปุ้งทำหน้าตาไม่รู้เรื่องถามขึ้น “มีเรื่อง!! ปางมีเรื่อง มีเรื่องอะไรกันหรือคะ เลือดนี่ใช่มั้ยคะ”
“ยิ่งมีเรื่อง ยิ่งต้องให้เราอยู่ช่วยเนื้อนางนะคะ พ่อเลี้ยง” รัญจวนรีบหันไปขอร้องณไตร
“ถ้าพวกเธอสัญญาตรงนี้ว่าจะไม่ก่อเรื่องให้เนื้อนางรำคาญใจอีก”
3 คนรับปาก “สัญญาค่ะ”
สร้อยฟ้ายืนยัน “จะให้สาบานด้วยก็ได้”
“สาบาน!! คำสาบานจากปากเน่าหนอนของพวกแกน่ะเหรอ” คำฝายไม่เชื่อ
ม่อนดอยท้า “กล้าสาบานมั้ย .. สาบานให้ฟ้าผ่าตาย” ทั้งสามคนตกใจ
ณไตรพูดขึ้น “นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว”
“สาบานค่ะ ขอให้ฟ้าผ่าตาย ถ้าแกล้งเนื้อนาง”
เนื้อนาง คำฝาย ม่อนดอย ณไตรมองสามคนที่รับปากเสียงแข็งขัน
รัญจวนรีบ “ขอบคุณมากนะคะพ่อเลี้ยงที่เวทนาสาวน้อยตาดำๆสามคน”
สร้อยฟ้าด้วย “ขอบคุณเนื้อนางด้วยจ้ะ”
“ขอบคุณ อี.... “ กำปุ้งเห็นคำฝายถลึงตาจ้อง “คำฝาย เพื่อนรัก” สามคนย่อตัวลงไหว้ สวยงาม
“ม่อนดอย พาสามคนนี้ไปหาเรือนพัก”
“ไป ลุก เร็วๆ ใครช้านอนโรงช้าง”
สามคนร้องวี๊ดว้าย รีบวิ่งตามม่อนดอยออกไป
เนื้อนางมองหน้ากับคำฝายยังไม่ค่อยวางใจ
แขไขเดินมานอกกระท่อม เอ่ยขึ้นซ้ำๆ “เนื้อนาง เนื้อนาง” แขไขมองทาง แล้วเดินตัวตรงไปทางในปาง
เนื้อนางหมุนตัวจะเดินขึ้นเรือน แต่มองไปเห็นแสงคำกำลังเดินออกมาจากป่า
คำฝายถามขึ้นเสียงไม่พอใจ“หายหัวไปไหนมา ไอ้แสงคำ เห็นมั้ยเนี่ยะถึงขนาดมันเอาเลือดมาสาดแล้ว”
แสงคำมองตกใจคราบเลือดบนพื้น เนื้อนางมองสงสัยแสงคำถามซ้ำ “อ้ายแสงคำหายไปไหนตั้งแต่เช้ามืด ม่อนดอยบอกว่าอ้ายไปหาพ่อเลี้ยง”