บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 16 หน้า 3
ณไตรวางร่างเนื้อนางลง เนื้อนางขยับตัวหนี ณไตรจับข้อเท้ายึดไว้ คำฝายกับแสงคำเข้ามา ณไตรหันไปบอก “ฉันจะดูแลเนื้อนางเอง”
“ไม่ต้องหรอก ฉันดูได้”
ณไตรหันมาพูดกับเนื้อนาง “บอกเค้าไปสิเนื้อนาง ว่าเธอจะอยู่ที่นี่กับฉัน” ณไตรลดเสียงลง “หรือเธอจะให้พวกนี้ ไม่มีที่ซุกหัวนอน”
เนื้อนางมองไปที่คำฝายกับแสงคำ “พี่คำฝายกับแสงคำไม่ต้องเป็นห่วงนะ ให้พ่อเลี้ยงเค้าดูก็ได้”
“เนื้อนาง แต่ว่า...” แสงคำจะท้วง
ณไตรสวนขึ้นทันที “ทำไมต้องให้พูดซ้ำๆ ฟังไม่ออกหรือไง ว่าฉันกับเนื้อนางจะอยู่ด้วยกันที่นี่ !สองต่อสอง ไม่ต้องการคนอื่น”
“เนื้อนาง พ่อเลี้ยงมันบังคับใจตั๋วใช่มั้ย” คำฝายถาม
เนื้อนางมองณไตร ณไตรขยับเข้าไปใกล้ โอบกอดเนื้อนางไว้ มองแสงคำ กับคำฝาย “บอกความจริงเค้าไปสิ เนื้อนาง”
“เนื้อนางจะอยู่ที่นี่ ... กับพ่อเลี้ยง”
คำฝาย แสงคำสีหน้าผิดหวัง บุญลือถือกล่องยามาวางให้
“ไม่มีอะไรแล้ว ออกไป ฉันจะทายาให้เนื้อนาง”
บุญลือถอยออกไปก่อน แสงคำ คำฝายมองเนื้อนาง
เนื้อนางมองแล้วยิ้มให้คำฝาย “ไม่ต้องห่วงจ้ะ พี่คำฝาย อ้ายแสงคำตามบุญลือ ไปหาเรือนพักกันก่อนเถอะจ้ะ” คำฝาย แสงคำจำต้องตามออกไป
ณไตรหันมามองเนื้อนาง “ไม่ต้องส่งสายตาไปออดอ้อนขอความเห็นใจไอ้แสงคำมันอีก” ณไตรจับหน้าเนื้อนางมามองที่หน้าตัวเอง “เธอทำถูกแล้วที่เห็นแก่ทุกคน”
“ฉันไม่หนีเพราะฉันรู้ว่าคนอย่างคุณ จะต้องตามหาเรื่องเราอีกจนได้ เพราะฉะนั้นฉันจะอยู่ที่นี่ ใช้ชีวิตของฉัน มาดูกัน พ่อเลี้ยงณไตร ว่าฉันกับคุณ ใครจะทนไม่ได้ก่อนกัน”
เนื้อนางมองโต้ณไตรกลับด้วยสายตาไม่ยอมแพ้
คำฝาย แสงคำยืนข้างประกาย ม่อนดอย ทุกคนอยู่ตรงข้ามบุญลือ
“ตามฉันมา ฉันจะพาไปเรือนพัก”
“พวกฉันไม่หลงหรอก อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด ก่อนแกมาด้วยซ้ำ” คำฝายเน้นเสียง “ทั่นผู้จัดการบุญลือ”
“อยู่มานานแค่ไหน แต่ตอนนี้ฉันดูแลที่นี่ พวกแกเป็นคนงานที่ต้องฟังฉัน”
“ใหญ่โตคับปางจริงเว้ย ผู้จัดการคนนี้” ม่อนดอยประชดอย่างไม่พอใจ
บุญลือมองทุกคนอย่างไม่ชอบหน้า แสงคำยังมองไปในเรือน “ไปได้แล้ว ไอ้แสงคำ พ่อเลี้ยงสั่งห้ามใครรบกวน”