บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 16 หน้า 5
“ถ้าคุณไม่รู้ ก็ถามประกายดู” ณไตรมองเนื้อนางแล้วเอ่ยบอก “นอนซะ ผมจะอยู่ตรงนี้”
“ฉันเจ็บขาอย่างนี้ จะหนีไปไหนได้” เนื้อนางค่อน ณไตรแอบอมยิ้ม แต่พอเนื้อนางหันมามอง ณไตรก็ตีหน้าขรึม
เนื้อนางนอนหันหลังให้ ณไตรมองทอดสายตามาที่เนื้อนางด้วยความรักที่ไม่แสดงออกเปิดเผยเหมือนเดิมอีก
แขไขยืนมองหาจันตา วันดีเดินผ่านมา แขไขถามขึ้น “เห็นจันตามั้ย”
“ไม่เห็นเจ้า คุณแขไขใช้จันตาไปทำอะไรหรือเจ้า”
“ฉันแค่ถามเฉยๆ เป็นคนงานอย่าเที่ยวอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเจ้านาย เข้าใจมั้ย ป้าวันดี”
“ป้าเข้าใจดีว่าเป็นคนงานต้องทำตัวยังไง” วันดีมองแขไข
“เข้าใจก็ไปทำงานสิ จะมายืนจ้องหน้าฉันทำไม ไม่มีใครสอนหรือไงว่าจ้องหน้าเจ้านายแบบนี้มันเสียมารยาท ฉันคงต้องอบรมคนงานที่นี่ใหม่”
“บ้านหิมวัตของเรามีกฏระเบียบอยู่แล้ว ทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งแม่นาย”
“อีกหน่อยทุกคนก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันเหมือนกัน”
“รอให้คุณได้แต่งงานเป็นสะใภ้ของหิมวัตก่อนเถอะเจ้า ถึงตอนนั้นทุกคนที่นี่ก็คงเต็มใจก้มหัวให้คุณ”
“จองหอง ถือว่าอยู่มานานคิดว่าฉันจะไม่กล้าไล่ออกหรือไง”
วันดีมองแขไขด้วยสายตานิ่ง ไม่อ่อนโยนเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา “อย่าไล่ป้าออกเลยค่ะ ป้าอยู่บ้านหิมวัตมานานเท่าอายุคุณธรรพ์ ถ้าต้องตายป้าก็ขอตายที่นี่”
แขไขมองแล้วสะบัดหน้าเดินออกไป ไม่อยากเสวนาด้วย วันดีมองตาม แววตามีแต่ความรังเกียจแขไข
บุญลือยืนอยู่ตรงหน้าณไตรรับคำสั่ง
“เรื่องทุกอย่างที่นี่ ห้ามแกปากมาก รายงานไปที่บ้านหิมวัต แล้วก็คอยดูอย่าให้แสงคำเข้าใกล้เนื้อนาง เวลาที่ฉันไม่อยู่ ใช้ให้ไอ้แสงคำมันไปช่วยตัดไม้ ลากไม้ในป่าหลายๆ วัน ไปเป็นเดือนเลยยิ่งดี”
“คำฝายกับม่อนดอย แล้วก็ประกายล่ะครับ”
“หางานให้ทุกคนทำ ให้ทุกคนเข้าใกล้เนื้อนางได้ ยกเว้นแสงคำ”
“ครับ”
ณไตรสีหน้าเข้มด้วยความหึงหวงในใจ
เนื้อนางช่วยคำฝายเก็บจานข้าวที่เพิ่งกินเสร็จใส่ถาด ประกายนั่งอยู่ใกล้
“เรื่องเจ้าแสนพรหมที่พ่อเลี้ยงเค้าบอก ก็อย่างที่ฉันเล่ามาทั้งหมดนั่นแหละ เจ้าแสนพรหมเค้ามีเมียไว้ใช้ขัดดอกเจ้าหนี้”