บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 12
หนานไตรเดินไปเดินมา ว้าวุ่นใจเรื่องเนื้อนาง ธรรพ์เดินออกมาจากด้านใน “แม่นายเป็นยังไงบ้าง ธรรพ์”
“ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วครับ” ธรรพ์มองเห็นสีหน้าว้าวุ่นใจของพี่ชายแล้วเตือนขึ้น “พี่น่าจะไปดูแม่นายหน่อยนะครับ แม่นายคงดีใจที่เห็นพี่”
หนานไตรมองธรรพ์
“พี่คงไม่ห่วงแต่เรื่องเนื้อนาง”
“แม่นายมีทุกคน มีฉัน มีนายอยู่ใกล้ๆ แต่เนื้อนาง ... ตอนนี้ เวลานี้ เนื้อนางควรอยู่ที่นี่” หนานไตรแววตาเศร้า เมื่อคิดถึงเนื้อนาง
เนื้อนางปั่นจักรยานมาตามทางคดเคี้ยว น้ำตานองหน้าจนปั่นต่อไม่ไหว ต้องหยุดรถ ปาดน้ำตาที่กลบตา เนื้อนางสะอื้นอยู่อย่างเจ็บช้ำ คิดถึงภาพที่หนานไตรบอกให้รอ
“รอผมอยู่ที่นี่นะครับ เนื้อนาง รอผมมารับ ให้ผมคุยกับแม่นายเรื่องของเรา คุณเชื่อใจผมนะ ยังไงผมก็ไม่แต่งงานกับแขไข”
เนื้อนางหยิบการ์ดแต่งงานที่พิมพ์ชื่อหนานไตรกับแขไขออกมามอง
“หัวใจผมเป็นของเนื้อนางคนเดียว ถ้าไม่มีคุณ ชีวิตผมก็ไม่มีความหมายอะไรอีก”
เนื้อนางคิดถึงความหลังแล้วยิ่งสะอื้น “ตาจ๋า เนื้อนางโง่เอง ทุกคำพูดของหนานไตรมีไว้หลอกผู้หญิงโง่ๆ หนานไตรเค้าไม่ได้รักเนื้อนางเลย”
เนื้อนางฉีกการ์ดทิ้ง กระดาษปลิวกระจายในอากาศ แล้วปั่นจักรยานออกไปด้วยความเจ็บช้ำ
แม่นายมองจันตาที่กำลังรายงานด้วยสีหน้าสะใจ
“น้ำตาไหลพรากๆ แทบเป็นสายเลือด ถ้าแม่นายเห็นหน้าเนื้อนางเมื่อกี้ รับรองเลยค่ะ ว่าแม่นายจะต้องมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์”
“ขอให้มันไปพ้นๆ จากลูกชายฉัน อย่าได้เจอะได้เจอกันอีก”
แม่นายยิ้ม ลุกลงจากเตียงด้วยความดีใจ ไม่มีท่าทีคนป่วย หนานไตรเปิดประตูเข้ามา จันตาสะดุ้ง
แม่นายไหวตัวรีบทำเป็นเข่าอ่อน เซ จะล้ม “ว๊าย แม่นาย”
หนานไตรพุ่งเข้ามารับร่างแม่นายไว้ ประคองให้นั่งลง