บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 12 หน้า 4
“พวกกระต่ายตื่นตูม” ประกายมองหมิ่น บัวติ๊บที่ตามมาหัวเราะชอบใจที่ได้ยุแหย่ จนทุกคนทะเลาะกัน
เอื้องเดือนหมั่นไส้ “ถ้าไม่ใช่กระต่าย แกก็อยู่ที่นี่สิ”
ประกายค้อนขวับทันที “เจ้าเรียกฉันไปหาย่ะ”
พิมพาไม่ยอมแพ้ “เจ้าก็เรียกฉันเหมือนกัน”
“เจ้าเรียกฉันคนแรก” เอื้องเดือนเอาบ้าง
“ไม่จริง แกสองคนน่ะ น้ำพริกถ้วยเก่า เจ้าจะเททิ้งก็เวทนา ต้องชั้นสิ คนใหม่ สวย ชิมไม่เบื่อ กลับเข้าห้องแกเลยไป้ ... นังจิ้นเน่าสองชิ้น” ประกายรีบลงเรือน แต่เอื้องเดือน พิมพาไม่ยอม รีบแย่งลงไปด้วย
เมีย 3 คนของเจ้าแสนพรหมพากันเบียดลงจากเรือน มุ่งหน้าไปทางเรือนใหญ่ทันที
เจ้าแสนพรหมกำลังมองเนื้อนางที่พยายามจะเดิน “เดี๋ยวๆ เนื้อนางจะไปไหนจ๊ะ”
“เนื้อนางต้องกลับปางจ้ะ เนื้อนางต้องจัดการงานศพตาให้เรียบร้อย”
แสนพรหมสายตาซาบซึ้ง “โถ. ... กตัญญูเหลือเกิน น่าสรรเสริญจริงๆนะ”
แปงวิ่งหน้าตื่นเข้ามา พูดขึ้นส่งสัญญาณให้เจ้าแสนพรหมรู้ “มากันแล้วครับ” แปงทำหน้าตาน่ากลัว มองไปทางนอกบ้าน
เจ้าแสนพรหมรู้ทันทีว่าหมายถึงเมีย 3 คน ก็รีบหันมาวางมาดภูมิฐานกับเนื้อนาง “เนื้อนางจ้ะ ฉันเอ็นดูเธอเหลือเกิน เอาอย่างงี้ ฉันรู้ว่าเธอรีบ ให้คนของฉันไปส่งที่บ้านนะจ๊ะ เผื่อวันหลังมีอะไรฉันจะได้ไปเยี่ยมเยียน”
“เจ้าเมตตาเนื้อนางเหลือเกิน”
เจ้าแสนพรหมแตะไหล่เนื้อนางอย่างสุภาพ “ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ จิตใจกรุณา เมตตา อุเบกขา แรงนัก จริงๆ นะ ชอบช่วยเหลือคนเค้าไปทั่ว ไม่ได้คิดจะมีบุญคุณอะไรเลย เนื้อนางจ๊ะ ถ้าเนื้อนางลำบาก ขอให้เนื้อนางนึกถึงฉัน นึกถึงคุ้มเจ้าแสนพรหม รีบไปเถอะจ้ะ ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราต้องได้เจอกันอีก”
เนื้อนางไหว้ขอบคุณแสนพรหม แสนพรหมละมือจากไหล่เนื้อนาง ส่งสัญญาณให้แปง แปงรีบนำเนื้อนางออกไปทางด้านหลังคุ้ม เจ้าแสนพรหมมองตามตาละห้อย
ที่ด้านหน้าประตู ประกายเดินยื้อแย่ง ปัดเอื้องเดือนกับพิมพาที่พากันแย่งมาเสนอหน้า “เจ้าขา ประกายมาแล้วค่ะ”
เจ้าแสนพรหมหันไป ประกายวิ่งหน้าเริ่ดมา ตามด้วยเอื้องเดือน พิมพา สามคนมาถึง ประกายพุ่งเข้ากอดซ้ายเจ้าแสนพรหม เอื้องเดือนกอดขวา พิมพามาหลังสุด กอดขานัวเนีย
“ไหนคะ ไหนคะ ใครมันว่าเจ้าเอาผู้หญิงคนใหม่ เข้ามาในคุ้ม”
“ใครมันช่างฟ้อง ฉันจะตบปากแหกถึงหู”
บัวติ๊บที่ตามมาหลังสุด ได้ยินก็สะดุ้ง หลบเลี้ยวไปอีกทาง หนีหน้าเจ้า