บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 12 หน้า 3
คุ้มเจ้าแสนพรหม เนื้อนางนอนทอดกายไม่ได้สติอยู่บนเก้าอี้ยาวตัวสวย
เจ้าแสนพรหมขยับเข้าประชิด มองจ้องใบหน้าเนื้อนาง “สวยหยาดฟ้ามาดินขนาดนี้ รอดหูรอดตาฉันไปได้ยังไง ละแวกนี้ฉันก็พลิกใต้เสื่อดูหมดทุกบ้านแล้วนะ”
เจ้าแสนพรหมก้มลงแอบจูบแก้มเนื้อนาง เนื้อนางกะพริบตา กำลังจะฟื้น เจ้าแสนพรหมมองเห็นก็กระเด้งถอยไป ยืนวางมาดภูมิฐาน “เฮ้ย ฉันคือเจ้าชายกลับชาติมาเกิดว่ะ แค่จูบเดียว นางฟ้าก็ฟื้น”
“คุณ ...”
แสนพรหมยิ้มสุภาพ “เจ้าชายแสนพรหม เอ๊ย .. เจ้าแสนพรหม แล้วนี่ก็คุ้มแสนเมืองของฉัน”
เนื้อนางนึก “เจ้าแสนพรหม รถคุณชนจักรยานของฉัน”
“ตามจริงแล้ว รถของฉันวิ่งมาถูกทาง จักรยานของเธอตัดหน้า”
เนื้อนางจะลุกขึ้นแล้วไม่ไหว เพราะวิงเวียนเต็มที
เจ้าแสนพรหมยิ้มด้วยสีหน้าอ่อนโยนเต็มที่ “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว ฉันถือว่ามันเป็นอุบัติเหตุแล้วกัน เธอหมดสติไป ฉันก็เลยพามาที่คุ้มของฉันก่อน ไม่อยากให้เรื่องวุ่นวายถึงโปลิศ”
“ขอบคุณนะจ๊ะ เจ้า อย่าเอาผิดเนื้อนางเลยนะ” เนื้อนางพนมมือไหว้อย่างชาวบ้าน
เจ้าแสนพรหมทำทียกมือประคองมือเนื้อนาง แววตาสุภาพเหลือเกิน “ชื่อเนื้อนางเหรอ .. รูปงาม นามเพราะ .. สมตัว จริงๆนะ”
เนื้อนางมองเจ้าแสนพรหมที่กุมมืออย่างตื่นๆ
เจ้าแสนพรหมทำเป็นดึงมือออก “เรียกฉันว่าเจ้าแสนพรหมเถอะ เนื้อนาง อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่ได้ถือยศถืออย่างอะไร ชอบช่วยเหลือคนตกทุกข์ม้ากมาก จริงๆนะ” เนื้อนางมองเห็นเจ้าแสนพรหมที่ยิ้มหล่อ ดูอบอุ่นเป็นสุภาพบุรุษมาก
ประกาย เมียเก็บคนที่ 3 ของเจ้าแสนพรหม แต่งตัวสวยเฉี่ยว กำลังฉีดน้ำหอมอยู่หน้ากระจก “ว่ายังไงนะ นังบัวติ๊บ แกพูดใหม่อีกทีสิ เจ้าแสนพรหมไปฉกผู้หญิงที่ไหนมาอีก”
บัวติ๊บ แม่บ้านของคุ้ม จีบปากจีบคอรายงาน “แม่หญิงที่ไหนบ่ฮู้ สวยขนาด”
ประกายวางขวดน้ำหอม ลุกขึ้นด้วยมาดระหง “แกมันขี้จุ๊ ไม่มีหร้อก ผู้หญิงที่ไหนที่จะสวยกว่า ประกาย เมียของเจ้าแสนพรหม” ประกายเดินเชิด กรีดกรายออกไปอย่างไม่เดือดร้อนใจ บัวติ๊บรีบตามออกไป
ประกายก้าวออกมาจากห้อง เจอเอื้องเดือน พิมพา ออกมาจากห้องของตัวเองเหมือนกันๆ เอื้องเดือน เมียเก็บคนที่ 1 พิมพา เมียเก็บคนที่ 2 ของเจ้าแสนพรหมมองจ้องประกาย
เอื้องเดือนถาม “แกจะไปไหน นังประกาย”
ประกายสวน “แล้วแกล่ะ นังเอื้องเดือน นังพิมพา”
พิมพาแจง “คนของฉันมาบอกว่าเจ้าเอาผู้หญิงคนใหม่เข้ามา”