บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 17 หน้า 2

ณไตรกำลังเดินจะออกจากบ้าน แขไขก้าวออกมาดักหน้าไว้ “เวลานี้ไม่ใช่เวลาไปปาง พี่ณไตรควรจะอยู่ที่นี่ ดูแลแข ดูแลลูก”

ธรรพ์เดินมาจากอีกทาง เห็นพี่ชายกับแขไขเผชิญหน้าก็หยุด หลบมอง

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าผมไม่ใช่พ่อของเด็ก ผมไม่เคยเกี่ยวข้องกับคุณ”

แขไขยิ้มใจเย็น “พี่ณไตรจะปฎิเสธอีกกี่ครั้ง ก็ไม่เท่ากับครั้งเดียวที่แขพูดออกไปแล้วค่ะ พี่ณไตรคือสามีของแข เป็นพ่อของเด็กคนนี้. ลูกของเรา” แขไขแตะมือลงไปที่ท้อง ยิ้มด้วยสายตาเหนือกว่าทุกทาง 

ธรรพ์มองรอยยิ้มแขไขด้วยสายตาเจ็บใจ 

“ผมไม่นึกเลยแขไขว่าคุณจะเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้” 

“พี่ณไตรบังคับให้แขต้องทำนี่คะ ถ้าเราแต่งงานกันไปซะตั้งแต่แรก เด็กคนนี้ก็จะเป็นลูกพี่ณไตรจริงๆ” 

“พ่อของเด็กคนนี้เป็นใคร”

ธรรพ์อยากจะออกไปบอกความจริง  แต่แขไขพูดขึ้น “ณไตร หิมวัตค่ะ เด็กคนนี้คือลูกของพ่อเลี้ยง ณไตร หิมวัตเท่านั้น”  

ณไตรฟังแล้วยิ่งเจ็บใจ เพราะแขไขปากแข็ง “ผมสงสารเด็ก เค้าไม่ควรเกิดมามีแม่ที่เห็นแก่ตัว กล้าทำทุกอย่าง จนไม่มีสำนึกผิดชอบชั่วดี” 

แขไขยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น เค้าก็โชคดีแล้วล่ะค่ะ ที่มีพ่อเป็นพี่ณไตร”

ณไตรมองโมโหเดินออกไป แขไขยิ้ม แต่พอหันมา ธรรพ์ก้าวออกมา แขไขหน้าเชิดมองธรรพ์

“ผมจะบอกความจริงกับทุกคน เด็กคนนั้น ลูกของผมไม่ใช่ลูกพี่ณไตร” 

แขไขมองธรรพ์  สายตาสงบแต่แฝงความเลือดเย็นไว้เต็มเปี่ยม “ถ้าแกพูด แกจะไม่มีวันเห็นหน้าเด็กในท้องชั้น” 

“แขไข ... อย่าทำอะไรลูกของเรา”

“ไม่ใช่ชั้น แต่เป็นแกต่างหาก ถ้าแกพูดความจริงออกไป แม้แต่คำเดียว” แขไขกำหมัดวางลงไปที่ท้อง “เด็กคนนี้จะไม่มีลมหายใจ จะไม่มีโอกาสได้คลอดออกมา”    

“อย่า...อย่าฆ่า.. ลูกของเรา” 

“ถ้าแกไม่อยากเป็นพ่อที่ได้ชื่อว่าฆ่าลูกทางอ้อม ก็ปิดปากให้สนิท เงียบไว้ตลอดชั่วชีวิตของแก” แขไขจ้องธรรพ์อย่างข่มไว้เต็มที่ “แกต้องเห็นแก่ลูก ปล่อยให้เด็กคนนี้เกิดมาเป็นทายาทคนโตของหิมวัติ เค้าจะสุขสบาย เป็นเจ้าของทรัพย์สมบัติทุกอย่าง ไม่มีวันที่ลูกของฉันกับพี่ณไตรจะน้อยหน้าเด็กคนไหนทั้งนั้น”