บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 17 หน้า 5
“นังคำฝาย” ประกายเสียงดัง คำฝายสะดุ้งนึกได้ว่าห้ามพูด ม่อนดอย แสงคำมองสงสัย
“มีอะไรที่ห้ามพวกเรารู้หรือเปล่า”
“ไม่ต้องมาทำฉลาดไอ้ม่อนดอย หน้าตาก็ไม่ค่อยฉลาดอยู่แล้ว เอาถาดไปเก็บแล้วก็แยกย้ายไปทำงานได้แล้ว”
ม่อนดอยรีบถือถาดเข้าไปด้านใน แต่แสงคำยังสงสัย หันไปทางคำฝาย “ทำไมเนื้อนางไม่กินข้าวเลย”
“ขี้สงสัยจริง ก็เนื้อนางเบื่ออาหารบ้างไม่ได้หรือไง คนมันเบื่อน่ะ ซักอยู่ได้ เบื่อ ขี้เกียจตอบ เข้าใจมั้ย” คำฝายทำตุปัดตุป่องเดินเข้าไป
ประกายมองแสงคำ “เนื้อนางเค้าก็อยากกินโน่นกินนี่ ไม่เหมือนเดิมบ้าง จะสงสัยอะไรนักหนา”
ประกายเดินปัดเข้าไปในด้านในอีกคน แสงคำได้แต่มองตาม
เนื้อนางถือดอกไม้ที่เพิ่งเก็บไปประดับเรือน แต่รู้สึกคลื่นไส้ แพ้ท้อง เนื้อนางรีบโก่งคออาเจียน จนแทบหมดแรง หันหลังพิงต้นไม้ แต่เจอกับแขไขที่เดินพุ่งเข้ามา “คุณแขไข”
แขไขพุ่งตรงเข้ามาจิกหัวเนื้อนาง ดอกไม้ในมือเนื้อนางร่วงพื้น “นังเนื้อนาง แกท้องลูกพี่ณไตรใช่มั้ย”
“ไม่จ้ะ ไม่ได้ท้อง”
“โกหก แกคิดจะปิดฉัน แกคิดจะเอาเด็กในท้องมาแย่งพี่ณไตรไปจากฉัน” แขไขจิกผมเนื้อนางจนหน้าหงาย เนื้อนางพยายามดิ้นรน แต่แขไขไม่ยอม “แกมันเป็นมารความสุขของฉัน แกเกิดมาทำไม เนื้อนาง ลูกแกด้วย เกิดมาทำไม”
แขไขมองลงไปที่ท้องเนื้อนาง เนื้อนางใจหายวาบกลัวแขไขทำร้ายลูก “คุณแขไข เนื้อนางกำลังจะไปจากพ่อเลี้ยงแล้ว”
“ไม่จริง แกมันหน้าด้าน โกหก ที่จะออกปางเพราะคิดจะดึงพี่ณไตรให้ไปเลี้ยงดูแก กับลูกไกลหูไกลตาทุกคน แล้วแกก็จะสูบเงินหิมวัตไปเลี้ยงลูกแกให้สุขสบายกว่าลูกชั้น”
“ไม่เลยจ้ะ คุณแขไข เนื้อนางไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย”
“แล้วแกมาแต่งงานกับพี่ณไตรทำไม แกมีลูกกับพี่ณไตรทำไม”
“เนื้อนาง ..รัก ... คุณณไตร”
แขไขฟังแล้วสุดทน ตบฉาดเข้าหน้าเนื้อนางสะบัด “ฉันก็รักพี่ณไตร รักมากกว่าแกด้วย”
เนื้อนางเห็นแขไขอาละวาดหนัก ก็หันหลัง วิ่งหนี เพราะห่วงลูก แต่แขไขตามไปกระชากไว้
“คุณแขไข เนื้อนางขอร้อง” เนื้อนางพนมมือ “อย่าทำอะไรเนื้อนางเลย”
“ฉันรู้ว่าตอนนี้แกไม่ได้ห่วงตัวเองแล้ว” แขไขแววตาร้ายกาจ ใช้มืออีกข้างบีบคอเนื้อนาง “แกไม่เคยอ้อนวอนฉัน แต่วันนี้แกมีคนที่รักมากกว่าชีวิตอีกคน .. ในท้องแก แกถึงยอมยกมือไหว้ขอชีวิต”
เนื้อนางมองกลัวแขไขว่าจะทำร้ายลูก “คุณแขไข ..อย่าทำอะไรฉันเลย เห็นแก่เด็กเถอะนะจ๊ะ ... เราก็เป็นแม่เหมือนกัน”