บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 17 หน้า 3
แขไขยิ้มมองธรรพ์ที่น้ำตาคลอด้วยสายตาเย็นชา ไม่สนใจความเจ็บปวดของธรรพ์เลยแม้แต่น้อย
ในเรือนสุขศาลา ที่เป็นอนามัยประจำหมู่บ้าน คำฝาย ประกายนั่งรออยู่กับชาวบ้านที่รอตรวจ เนื้อนางเดินออกมาจากห้องตรวจ คำฝาย ประกายรีบลุกไปหาทันที
“หมอว่ายังไงบ้าง” คำฝายถาม
เนื้อนางมองคำฝายกับประกาย ยังไม่ทันตอบ ประกายซักอีก “ไม่ท้องใช่มั้ย แค่เป็นลมไม่สบาย”
“นังประกาย เงียบก่อน ให้เนื้อนางพูด”
สองคนมอง เนื้อนางคลี่ยิ้มมีความสุข “เนื้อนางท้อง” คำฝาย ประกายมองหน้ากัน แล้วเข้าไปกอดเนื้อนาง เนื้อนางยิ้มมีความสุขมาก “เนื้อนางมีลูกจ้ะ เนื้อนางจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด”
สีหน้าเนื้อนางมีแต่ความสุขความอิ่มใจกับชีวิตเล็กๆ ที่อยู่ในครรภ์
เนื้อนาง คำฝาย ประกายเดินกันมาถึงหน้าทางเข้าปาง
“ตั๋วแน่ใจหรือเนื้อนางว่าจะไม่บอกพ่อเลี้ยง”
“ไม่บอกจ้ะ แล้วพี่คำฝายกับประกายก็ห้ามพูด ห้ามบอกใครทั้งนั้นจนกว่าเราจะออกไปจากที่นี่ เนื้อนางมีเงินเก็บ เนื้อนางจะรีบหาที่อยู่ใหม่”
“ขอที่มันสบายๆ กว่านี้หน่อยนะ”
“เลือกมาก เอ็งก็หาเองสิวะ นังประกาย ใครง้อให้มันอยู่ด้วยวะ”
สามคนเดินมา บุญลือก้าวออกมาถาม เสียงเข้ม “หายไปไหนกันมา”
“ไปกาดมา ไปซื้อของ” คำฝายตอบส่งๆ
บุญลือมองในมือทุกคนที่ไม่มีอะไรเลย ประกายตาไว รีบแก้ “แต่เผอิญมันไม่มีของที่อยากได้ เลยไม่ได้ซื้ออะไรติดไม้ติดมือกันมา”
“พวกเรากำลังรีบกลับไปทำงานแล้วจ้ะ คุณบุญลือ” เนื้อนางมองคำฝาย ประกายแล้วรีบพากันเดินเข้าปางไป
บุญลือมองตาม ท่าทางสงสัย แล้วรีบเดินไปอีกทาง
เนื้อนางขึ้นเรือนมา มีคำฝาย ประกายตามหลัง เนื้อนางคลื่นไส้ รีบไปยืนอาเจียนที่ระเบียง
“นังประกาย ไปตักน้ำมา”
เนื้อนางอาเจียน มีคำฝายคอยลูบหลังให้ ประกายส่งน้ำมาให้ เนื้อนางกินน้ำ บ้วนปาก
“แพ้หนักอย่างนี้ สงสัยข้าจะมีหลานชาย”
“ฉันว่าหลานสาวก็ดีนะ ไม่กี่ขวบก็คอยดูแลรับใช้พวกเราได้แล้ว”
“แกนะ นังประกาย รักสบายจนเคยตัว”