บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 7 หน้า 2
แสงคำพุ่งมาถึงหนานไตร เห็นเนื้อนางยืนใกล้หนานไตรก็ยิ่งโมโห “ถอยไป เนื้อนาง” แสงคำหันไปทางหนานไตร “แกมาทำไม หนานไตร”
รัญจวนรีบตะโกน ยั่วโมโหแสงคำ “หนานไตรมันขึ้นไปบนเรือนเนื้อนางก่อนแก”
“หนานไตร แกขึ้นเรือนเนื้อนาง” แสงคำไม่ฟังอะไรอีก ชกเปรี้ยง หนานไตรล้ม ชาวบ้านฮือ
เนื้อนางจะเข้าประคองหนานไตร คำฝายรีบดึงไว้ “อย่า .. เนื้อนาง อย่าช่วยหนานไตร ไม่งั้นอ้ายแสงคำมันจะเป็นบ้ายิ่งกว่านี้”
“หนานไตรไม่ผิดนะ พี่คำฝาย”
คำฝายไม่ยอม ลากเนื้อนางออกห่าง
แสงคำตามไปกระชากหนานไตร อินจะเข้ามารุม แสงคำห้าม “ไม่ต้องไอ้อิน ข้าคนเดียวก็พอแล้ว”
อินถอยมาคุมเชิง แสงคำจ้องหนานไตร “แกจะแย่งเนื้อนางไปจากฉันให้ได้ใช่มั้ย ไอ้หนานไตร”
“ถ้าจะแย่ง ฉันทำไปนานแล้ว ไม่ต้องรอจนถึงวันแต่งงานของแก”
แสงคำโมโห เงื้อหมัด “พอ หยุด ไอ้แสงคำ วันนี้วันมงคลของหลานข้า อย่าให้มีเลือดตกยางออก”
แสงคำมอง เกรงใจหมื่นหล้า ผลักหนานไตรอย่างแรง เนื้อนางมองหนานไตรด้วยความสงสาร หนานไตรได้แต่มอง สายตาเศร้า
“เอ้า เริ่มๆ เริ่มพิธีแต่งงานได้แล้ว” หมื่นหล้าหันไปทางหนานไตร “ใครไม่เกี่ยวออกไปให้พ้น”
หนานไตรมองหมื่นหล้าที่ไล่แล้วถอยออกมาใต้ร่มไม้ แต่ยังไม่ออกจากบริเวณนั้น
หมื่อหล้าสั่ง “เอ้า สะล้อเล่นสิวะ หรือพวกเอ็งจะยืนตากแดด”
บุญหล้าบอกทุกคน “เอ้าเว้ย รำ งานกินแขกสนุกๆอย่างนี้ เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น เอารำเว้ยยย”
สะล้อดัง ทุกคนพากันรำ หมื่นหล้ากับผู้ใหญ่ในปางพากันมายืนใกล้เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเนื้อนาง
แสงคำกับอิน พวกควาญหนุ่มนั่งตรงข้าม หนานไตรมองภาพคู่บ่าวสาวที่กำลังจะเริ่มทำพิธีด้วยแววตาเศร้ามาก ทนมองไม่ไหว ต้องเดินออกไปจากตรงนั้น เนื้อนางหันมามองเห็นหนานไตรเดินห่างออกไป ก็มองทอดสายตาตามด้วยความอาลัย โหยหา
แขไข ธรรพ์ ยืนข้างเตียงดาวเด่นที่นอนพักฟื้น หมอเทพทัตที่มาจากโรงพยาบาลยืนดูแล ห่างไปคือป้าวันดีที่กำลังจัดผลไม้ มองดาวเด่นด้วยสายตาห่วงใย
แขไขบ่น “เสียดายนะคะ ถ้าน้องดาวไม่ป่วย เราก็ได้อยู่งานแต่งเนื้อนาง”
หมอเทพทัตได้ยินว่าเนื้อนางก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “เนื้อนางแต่งงานหรือครับ”
ธรรพ์ถาม “พี่หมอรู้จักเนื้อนาง”
เทพทัตยิ้มกับธรรพ์ “พอดีพี่เคยไปตรวจคนไข้ที่ปาง”
“ตรวจใครคะ เนื้อนางหรือเปล่า”